Γνωρίζοντας τον τόπο μας. Αλμυρός

Ο Αλμυρός είναι η πρωτεύουσα του ομώνυμου δήμου, που βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νομού Μαγνησίας.

Ο Δήμος Αλμυρού εκτός από την πόλη του Αλμυρού περιλαμβάνει και τα χωριά Ευξεινούπολη, Πλάτανο, Κρόκιο, Άνω Μαυρόλοφο, Μαυρόλοφο, Αργιλλοχώρι, Νεοχωράκι, Πέρδικα και Σούρπη, Πτελεό, Αμαλιάπολη(Μιτζέλα), Αχίλλειο.

Η ιστορία του Αλμυρού είναι μεγάλη μέσα στο χρόνο. Η αρχαιολογική έρευνα έχει φέρει στο φως σημαντικά ευρήματα που υποδηλώνουν την έντονη παρουσία του ανθρώπου στην ευρύτερη περιοχή, από τη Νεολιθική ακόμη εποχή.

Στην αρχαιότητα, η ευρύτερη περιοχή του Αλμυρού, ονομαζόταν Αχαΐα Φθιώτις. Σχεδόν όλος ο κάμπος Αλμυρού – Σούρπης αποτελούσε το λεγόμενο Αθαμάντιο πεδίο, που πήρε τα’ όνομά του από τον βασιλιά Αθάμαντα. Η περιοχή έχει πλούσια μυθολογία (βασιλιάς Αθάμας, Φρίξος και Έλλη, Αχιλλέας και Μυρμιδόνες, Πρωτεσίλαος) και πλούσιο ιστορικό παρελθόν (Άλος, Φυλάκη) από τους Νεολιθικούς χρόνους ως σήμερα.

Η Ιστορία του Αλμυρού ξεκινά από την αρχαία πόλη Άλο (10 χλμ από τον Αλμυρό) κοντά στη σημερινή Κεφάλωση. Η πόλη Άλος, την οποία ίδρυσε ο Βοιωτός βασιλιάς Αθάμας, ήταν σημαντική στην αρχαιότητα και πολυάνθρωπη. Ο βασιλιάς Αθάμας διώχτηκε από τους Βοιωτούς και ήρθε στην περιοχή της Αχαΐας Φθιώτιδος, όπου ίδρυσε την πόλη.

Κατά το Μεσαίωνα, αναπτύχθηκε η πόλη των Δύο Αλμυρών, λίγο βορειότερα της θέσης της ελληνιστικής Άλου. Μετά τη βυζαντινή εποχή, για λόγους κυρίως πειρατικών επιδρομών, η πόλη χτίστηκε στη σημερινή θέση.

Τον 4ο-5ο αι. μετά Χριστόν πλέον, η πόλη μετατοπίζεται στη παραλιακή θέση Αλμυρά και επικράτησε το όνομα «Δύο Αλμυροί», «Αλμυροί» ή απλώς «Αλμυρός», όπου εγκαταστάθηκαν και κάτοικοι από τις κατεστραμμένες Φθιώτιδες Θήβες.

Τον 9ο και 10ο αι. μ.Χ. εξελίχθηκε σε ακμαία παραθαλάσσια πόλη, στην οποία ζούσε μια διεθνής κοινότητα από Βενετούς, Πιζάτες, Γενοβέζους και Εβραίους εμπόρους και κατά τον 12ο αι. ο Παγασητικός κόλπος ονομάσθηκε σε «Κόλπο του Αλμυρού».

Γραπτές πηγές καθιερώνουν με σαφήνεια τον Αλμυρό ως μία από τις σημαντικότερες πόλεις – λιμάνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μετά την Κωνσταντινούπολη και το Δυρράχιο. Στη σημερινή εποχή είναι γενικά αποδεκτή η υπόθεση ότι το όνομα «Δύο Αλμυροί» παραπέμπει στη γνωστή θέση στο Τσιγγέλι και στο φρούριο δυτικά της Ελληνιστικής Άλου.

Κοντά στον Αλμυρό έλαβε χώρα στις 15 Μαρτίου 1311, η αποφασιστικής σημασίας Μάχη του Αλμυρού, όπου η Καταλανική Εταιρεία εξόντωσε τον στρατό του φραγκικού Δουκάτου των Αθηνών και των συμμάχων τους.

Από το 1950 κι έπειτα η ανάκαμψη, η ανασυγκρότηση και η ακμή του Αλμυρού υπήρξε εντυπωσιακή. Το ίδιο συνέβη σε όλη την περιοχή. Κατασκευάζονται δρόμοι, ηλεκτροδοτούνται χωριά που δεν είχαν ρεύμα μέχρι τότε, αρχίζουν να γίνονται δίκτυα ύδρευσης και τηλεπικοινωνιών.

Ο σεισμός το 1980

Δυστυχώς, ο καταστροφικός σεισμός της 9ης Ιουλίου 1980 ισοπέδωσε ολόκληρο τον Αλμυρό κι έτσι ξανακτίσθηκε σχεδόν από την αρχή. Η πόλη ανοικοδομήθηκε ριζικά και πήρε τη σημερινή του μορφή. Έτσι, είναι πλέον μια σύγχρονη κωμόπολη που σφύζει από ζωή. Η αγορά της διαθέτει σχεδόν τα πάντα. Το κέντρο της πόλης είναι η Κεντρική Πλατεία του Αλμυρού και γύρω της είναι κτισμένο το νέο Δημαρχείο και όλες σχεδόν οι υπηρεσίες, τράπεζες, οργανισμοί και καταστήματα, για την εξυπηρέτηση των κατοίκων ολόκληρου του Δήμου. Εδρεύει επίσης εδώ Γραφείο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Αρχαιολογικό Μουσείο Αλμυρού

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Αλμυρού βρίσκεται στην πόλη του Αλμυρού Μαγνησίας και περιέχει εκθέματα από τη νεολιθική περίοδο, τα πρώιμα ιστορικά, αρχαϊκά, κλασικά και ελληνιστικά χρόνια. Iδρύθηκε το 1930 με έξοδα κατοίκων της περιοχής του Αλμυρού, μελών της Φιλαρχαίου Εταιρείας «Όθρυς». Σήμερα ανήκει στο κράτος και είναι επισκέψιμο από το κοινό.