Ο Άνω Βόλος είναι ο Πάνω Μαχαλάς (του Βόλου ή Γόλου ή Βώλου), στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Για την Ανακασιά εικάζεται ότι ονομάστηκε έτσι από τον Άκαστο, γιο του βασιλιά Πελία. Υπάρχει ακόμη η εκδοχή της προέλευσης του τοπωνυμίου από τη λέξη “ανακαθισιά” –“ανακατσ’ιά”, που, στην πηλιορείτικη διάλεκτο, σημαίνει τόπος στα ψηλά.
Ιστορική αναδρομή δήμου Ιωλκού
Η μεγαλύτερη άνθηση του Δήμου Ιωλκού παρατηρήθηκε κατά τον 19ο αιώνα. Ήταν ένας αιώνας οικονομικής, πνευματικής και πολιτιστικής έξαρσης και ανάπτυξης. Ήταν η εποχή που η βιοτεχνία, το εμπόριο, οι τέχνες και τα γράμματα παρουσίασαν την σπουδαιότερη πρόοδο.
Στις όχθες του χειμάρρου Κραυσίδωνα που διασχίζει το Βόλο, αλλά και στο Δήμο Ιωλκού, λειτουργούσαν πάνω από δεκαπέντε υδρόμυλοι οι οποίοι άλεθαν τα σιτηρά όλης της περιοχής και του κάμπου του Βελεστίνου. Επίσης, ένα πλήθος αργαλειοί ύφαιναν μεταξωτά υφάσματα και σκουτιά. Ακόμη, σε όλα τα χωριά καλλιεργούνταν μεταξοσκώληκες και η εργασία αυτή ήταν μία από τις σπουδαιότερες των κατοίκων και ιδιαίτερα των γυναικών. Η περιοχή παρήγε ελιές, λάδι και καλό κρασί. Τα προϊόντα αυτά και πολλά άλλα, διακινούνταν από Ανωβολιώτες εμπόρους με καραβάνια ζώων, σε όλες τις βόρειες περιοχές της Ελλάδας. Σε όλες τις συνοικίες λειτουργούσαν δημοτικά σχολεία αρρένων και θηλέων, όπως και το Σχολαρχείο στον Άνω Μαχαλά, το σημερινό Άνω Βόλο, για μαθητές όλων των συνοικιών.

Μετά την Απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881 , οπότε άρχισε η διοικητική οργάνωση της περιοχής , ιδρύθηκε ο Δήμος Ιωλκού , που περιελάμβανε τα τότε χωριά: Ανακασιά , Άγιο Ονούφριο, Άνω Μαχαλά (Άνω Βόλο), Άλλη Μεριά και τους εκκολαπτόμενους οικισμούς Μπαξέδες και Αγία Παρασκευή.
Η οικονομική άνθηση εκδηλωνόταν και με την κατασκευή ωραίων σπιτιών: Πυργόσπιτα και αρχοντικά με δύο και τρεις ορόφους, σωστά φρούρια, έκτισαν πολλοί εύποροι έμποροι και κτηματίες, αρκετά δε από αυτά υπάρχουν και σήμερα. Την ίδια εποχή αναφαίνονται και σπουδαίες προσωπικότητες, που διαπρέπουν σε όλους τους τομείς. Οι πατριαρχικές οικογένειες Μαργαρίτη, Χατζηβασιλείου, Παρθένη, Τζάνου, Σαράτση, Πυργιαλή, Ζαφρακοπούλου, Τσιακατούρη και πολλών άλλων, αποτέλεσαν γόνιμα πνευματικά φυτώρια, από τα οποία προήλθαν οι άνθρωποι οι οποίοι διέπρεψαν στο εμπόριο, στις τέχνες, στο στρατιωτικό στάδιο και στην πολιτική.
Στον παρακείμενο λόφο της Επισκοπής πρέπει να υπήρχε βυζαντινό μοναστήρι το οποίο καταστράφηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Εκεί, ο Επίσκοπος Δημητριάδας Κάλλιστος, στα 1639, μετέφερε το Επισκοπείο απ’ το οποίο (κατά πάσα πιθανότητα) πήρε το όνομά του ο λόφος.

Το 1883, με τη συνένωση των ανωβολιώτικων χωριών, δημιουργήθηκε ο Δήμος Ιωλκού. Ο Δήμος αυτός έζησε τρεις δεκαετίες (1883-1913). Το 1991 ανασυστάθηκε, παρότι η Ιωλκός τοποθετείται -πλέον- από τους αρχαιολόγους στο Διμήνι. Τον Δήμο Ιωλκού αποτελούν τα χωριά Ανακασιά , Άγιος Ονούφριος και Άνω Βόλος.
Στο τέλος του 19ου αιώνα και στο πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα, ζει στην περιοχή ο Μυτιληνιός λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος Χατζημιχαήλ. Στο χρονικό αυτό διάστημα δημιουργεί ένα μεγάλο έργο ζωγραφικής, θαυμαστό σε ποιότητα και αξιόλογο σε ποσότητα. Δημιουργίες του είναι διάσπαρτες στο Βόλο, στα χωριά του Άνω Βόλου, στην Μακρινίτσα, στην Πορταριά και σε άλλα χωριά του Πηλίου. Όμως, τα εκλεκτότερα έργα του βρίσκονται στην Ανακασιά, στο σπίτι του Γιάννη Κοντού. Πρόκειται για θαυμάσιες τοιχογραφίες που αποτελούν καλλιτεχνικό θησαυρό απροσμέτρητης αξίας

Άγιος Ονούφριος
Ο δρόμος που μας φέρνει στο μικρό και καταπράσινο αυτό χωριό είναι παρακλάδι της κεντρικής αρτηρίας που «ξεκόβεται» αριστερά από τις Αηδονοφωλιές, στο τέρμα της Βορεινής συνοικίας του Βόλου Άγιος Γεώργιος, που στη Τουρκοκρατία ήταν γνωστός με το όνομα Μπαξέδες. Ανηφορίζοντας την οδό Ιωλκού έχουμε αριστερά μας τον χείμαρρο Κραυσίδωνα και περνάμε το «γεφύρι Ζαφρακόπουλου», όπου υπάρχει το παλαιό ελαιοτριβείο του. Επίσης λέγεται και »γεφύρι στις Αηδονοφωλιές» αφού στο σημείο εκείνο υπήρχαν πολλά αηδόνια.

Ο Άγιος Ονούφριος φέρει το όνομα της αφανισμένης εδώ και αιώνες Βυζαντινής μονής του Οσίου Ονουφρίου. Στη χάρη του Αγίου προσφεύγουν ακόμη και σήμερα οι ανύπαντρες κοπέλες του χωριού (κι όχι μόνο) για να βρουν τον ιδανικό σύντροφο της ζωής τους. Χαρακτηριστικό μνημείο εκτός από το ναό του Αγίου Ονουφρίου είναι το εκκλησάκι του Άϊ Νικόλα του «Κρεμαστού» που είναι σκαρφαλωμένο σε ένα γκρεμό κοντά στη πλατανοσκέπαστη δεξιά όχθη από το Μέγα Ρέμα, όπως λέγεται ο Κραυσίδωνας από τις Αηδονοφωλιές και πάνω.
Πληροφορίες dimosvolos.gr