Γνωρίζοντας τον τόπο μας. Πινακάτες Πηλίου

Το χωριό βρίσκεται χτισμένο στις πλαγιές του Πηλίου με θέα τον Παγασητικό, περίπου 25 χλμ. ανατολικά από τον Βόλο και 5 χλμ. ανατολικά από τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας.

Κατά μία εκδοχή, η ονομασία Πινακάτες προέρχεται από κάποιον από τους πρώτους κατοίκους του χωριού ο οποίος ονομάζονταν πινακάς, δηλαδή κατασκευαστής πήλινων ή ξύλινων πιάτων που στην πηλιορείτικη διάλεκτο αποκαλούνταν «πινάκια». Η κατάληξη -άτες θεωρείται πως είναι τοπωνυμικός σχηματισμός της αρβανίτικης γλώσσας.

Η πρώτη αναφορά στις Πινακάτες γίνεται στην Γεωγραφία Νεωτερική περί της Ελλάδος του Δανιήλ Φιλιππίδη και του Γρηγορίου Κωνσταντά (Βιέννη, 1791). Εκεί σημειώνεται πως το χωριό είχε τότε περίπου 100 σπίτια, γεγονός που σημαίνει πως το χωριό ιδρύθηκε πολύ πιο πριν.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, οι Πινακάτες, όπως και η γειτονική Βυζίτσα ήταν συνοικίες («μαχαλάδες») που υπάγονταν στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας. Οι Πινακιώτες πλήρωναν τους φόρους τους στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας, και οι προεστοί του Άγιου Γεωργίου ήταν αρμόδιοι για την εκδίκαση διαφόρων υποθέσεων. Η υπαγωγή των Πινακατών και της Βυζίτσας στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας έληξε το 1774 με παρέμβαση του βυζιώτη Νικόλαου Γαλανάκι σε αξιωματούχους της Υψηλής Πύλης.

Ο πινακιώτης έμπορος Ιωάννης Γ. Σαραφόπουλος, ο οποίος είχε πλουτίσει στην Αίγυπτο, ίδρυσε το 1900 το πρώτο ατμοκίνητο ελαιοτριβείο και σαπωνοποιείο στην περιοχή του Πηλίου.

Το ρεύμα πρωτοήρθε στο χωριό το 1973, το λεωφορείο από/προς τον Βόλο το 1978, ενώ ο δρόμος από την ήδη γνωστή και πολυσύχναστη Βυζίτσα πρωτοάνοιξε μόλις το 1999. Μέχρι τότε το χωριό συνδεόταν με την πρωτεύουσα της Μαγνησίας (και τον κόσμο όλο) μόνο από την πλευρά του Αγίου Γεωργίου Νηλείας. Γι’ αυτό και σήμερα το τοπίο είναι ακόμα αυθεντικό, με ελάχιστες παρεμβάσεις.

Το χωριό, χτισμένο σε κατάφυτη πλαγιά, είναι ολόκληρο ένα αξιοθέατο. Ξεχωρίζει για τα χαρακτηριστικά δείγματα παραδοσιακής Πηλιορείτικης Αρχιτεκτονικής. που τη συναντάμε τόσο στα εντυπωσιακά αρχοντικά του όσο και στα μικρότερα λαϊκά σπίτια του.

Είναι το πιο καλοδιατηρημένο αρχιτεκτονικά χωριό στο Πήλιο, κι έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος οικισμός από το 1979.

Μία βόλτα στα πέτρινα δρομάκια και τα λιθόστρωτα καλντερίμια οδηγεί σε όμορφα σημεία του χωριού και σε καταπράσινες τοποθεσίες γύρω από αυτό. Στην πλατεία του χωριού, μία από τις ωραιότερες του Πηλίου με έναν επιβλητικό πλάτανο πεντακοσίων ετών, βρίσκεται η βασιλική του Αγίου Δημητρίου και μια μαρμάρινη βρύση του 1894.

Πηγή el.wikipedia.org