Γνωρίζοντας τον τόπο μας. Συκή

Η Συκή είναι ένα υπέροχο γραφικό χωριό σε απόσταση 38 χιλιομέτρων από το Βόλο. Θα το συναντήσετε ακολουθώντας τον δρόμο που οδηγεί στο Νοτιοανατολικό Πήλιο.

Το χωριό έχει μια μαγευτική θέα και μπορείτε από εκεί με καθαρή ατμόσφαιρα να δείτε τα νησιά των Βορείων Σποράδων.

Ιστορία

Η Συκή είναι ίσως το μοναδικό χωριό της Μαγνησίας που υπέφερε τα πάνδεινα απ’ τους ληστοπειρατές και τους Τούρκους από τότε που άρχισε να κτίζεται και μέχρι την απελευθέρωση το 1881. Πολλοί απ’τους κατοίκους πουλήθηκαν σαν σκλάβοι, άλλοι σκοτώθηκαν, τα σπίτια του χωριού κάηκαν το 1822, αλλά το τραγικότερο ήταν ο πνιγμός όλων των κατοίκων στα 1700 μεταξύ Σκιάθου και Πηλίου, όταν το καΐκι, που είχε ναυλωθεί για να τους μεταφέρει στη Σκιάθο, βούλιαξε ενώ περνούσε το μπουγάζι της Σκιάθου.

Η ονομασία του χωριού έχει σχέση με τις πολλές συκιές που παλιότερα υπήρχαν ακόμα και μέχρι τα βράχια της θάλασσας του Αιγαίου. Και σήμερα μέσα στα ρουμάνια υπάρχουν συκιές, που «κρατούν» περισσότερο από εκατό χρόνια από τη φύτευση τους. Οι συκιές ήταν περισσότερες από τα ελαιόδενδρα, γι’ αυτό και το κύριο εισόδημα των κατοίκων ακόμα και λίγα χρόνια πριν τον πόλεμο του 1940, προερχόταν από την πώληση των σύκων.

Ο Β. Σκουβαράς υποστηρίζει την εκδοχή, ότι το τοπωνύμιο είναι αρχαίο και ότι προέρχεται απ’ τη λέξη σηκοί=μάνδρες, στάνες. Την άποψη του Σκουβάρα απορρίπτει ο Γ. Κορδάτος, ο οποίος σχετικά με την ονομασία του χωριού γράφει μεταξύ άλλων.. «μα είναι φανερό πως το τοπωνύμιο αυτό δεν είναι ελληνικό. Αν παλιά ο τόπος έβγαζε πολλά σύκα, θα το έλεγαν Συκιά ή Συκοχώρι. Το Συκή είναι λόγιος τύπος που ο λαός δεν τον ξέρει. Υποψιάζομαι πώς είναι αρβανίτικο. Στα παλαιοαρβανίτικα ske = σκλάβοι».

Μη σας ξεγελάει η μικρή έκταση του χωριού. Αν και λιγότερο γνωστό από τα υπόλοιπα χωριά του Πηλίου, η Συκή έχει μεγάλη ιστορία και έζησε πολλές ταλαιπωρίες και δυστυχίες. Οι Τούρκοι το έκαψαν ολοκληρωτικά το 1823, το χωριό ερημώθηκε για μία περίοδο, όμως η αγάπη και η θέληση των Συκιωτών το κράτησε ζωντανό ξαναχτίζοντας το από την αρχή.

Οι παραλίες

Πολλοί βολιώτες την επισκεπτονται για τις υπέροχες παραλίες του, την Ποτόκι και την παραλία Πανταζή άμμο. Η πρώτη είναι μια παραλία πιο γραφική-οικογενειακή κλειστού τύπου μια που εκατέρωθεν “οχυρώνεται” από βράχια και σε αυτήν καταλήγει ένα ειδυλλιακο ρέμα που συνήθως ρέει κρυστάλλινο παγωμένο νερό.  Άλλωστε είναι η πρώτη παραλία που συναντάμε από το Βόλο που έχει πρόσβαση στο Αιγαίο πέλαγος.

Σημείο αναφοράς της Συκής αποτελεί η κεντρική της πλατεία και ο ναός του Αγίου Γεωργίου (1939–1940), καθώς και η γειτονική γυναικεία Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου (1795) την οποία έχτισε ο Δήμος Ζηπανιώτης με χρήματα που διέθεσε ο αρματολός του Πηλίου Στέργιος Μπασδέκης.

Το 1840 ξαναφτιάχτηκε από τον ιερομόναχο Δαμασκηνό.

Στα μέσα του περασμένου αιώνα, το μοναστήρι εγκαταλείφθηκε και άρχισε να ερειπώνεται, αλλά πριν από μερικά χρόνια ήρθαν εδώ δώδεκα μοναχές από τη Μονή Αγίου Στεφάνου των Μετεώρων και το ξαναζωντάνεψαν.

Πηγή pelionweb.gr