Με όλα τα νησιωτικά χαρίσματα, μα και κάτι από τη γοητεία του ορεινού του γείτονα, του Πηλίου, το ναυτικό Τρίκερι στέκει γαλήνιο στην πόρτα του Παγασητικού και σε περιμένει…
Το βλέμμα… σερφάρει στη θάλασσα κι έπειτα σκαλώνει στα διάσπαρτα νησάκια και στις γήινες εξάρσεις που τολμούν εισβολές στον υγρό, γαλάζιο καμβά. Σύντομα η γαλήνη αυτού του ιδιαίτερου τόπου σε απορροφά ολοκληρωτικά και σε χαλαρώνει.
Εγκαταλείποντας το γραφικό λιμανάκι Κόττες, ο δρόμος σκαρφαλώνει με αλλεπάλληλες στροφές σ’ ένα μάλλον αδιάφορο τοπίο. Σιγά σιγά ο Παγασητικός χάνεται από τον ορίζοντα. Στην κορυφή του λόφου, σε ύψος 450 μέτρων, μετά ένα γύρισμα του δρόμου η ναυτική πολιτεία αποκαλύπτει τις γειτονιές της.
Αν δεν έχετε ακούσει κάτι για το Τρίκερι, πιθανόν να το προσπεράσετε ανυποψίαστοι και να συνεχίσετε προς την Αγία Κυριακή. Το Τρίκερι θα σας αποκαλύψει τα μυστικά του μόνο αν του αφιερώσετε χρόνο και αποφασίσετε να περιπλανηθείτε στα καλντερίμια του.
Η ιστορία του
Κάπου στις αρχές του 17ου αιώνα οι κάτοικοι του νησιού Τρίκερι, εδώ στο στενό πέρασμα του Παγασητικού, κουρασμένοι από τις επιδρομές των πειρατών, αποφάσισαν να αναζητήσουν ασφάλεια στα βράχια του αντικρινού βουνού. Κι έτσι εγένετο το ομώνυμο χωριό.
Οι παλιοί Τρικεριώτες, αν και στεριανοί πλέον, δεν ξέχασαν το πάρε-δώσε με τη θάλασσα κι από νωρίς ακολούθησαν τους δρόμους της. Καταπιάστηκαν με το εμπόριο και με τα καράβια τους αλώνιζαν τη Μεσόγειο. Πριν από την Επανάσταση του ’21 το χωριό Τρικέρι αριθμούσε 400 οικογένειες και μαζί με την Υδρα, το Γαλαξίδι, τα Ψαρά και τις Σπέτσες θεωρούνταν μεγάλες ναυτικές δυνάμεις της εποχής. Ο οικισμός είναι κτισμένος αμφιθεατρικά στην κορυφή του απότομου λόφου. Αρχικά παρουσίαζε την αρχιτεκτονική δομή μιας τυπικής νησιώτικης πολιτείας. Τα σπίτια κτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο, σχημάτιζαν με τους εξωτερικούς τοίχους τους ένα κάστρο.
Για να γνωρίσετε λοιπόν το Τρίκερι θα πρέπει να επιστρατεύσετε τα πόδια σας αφήνοντας το όχημά σας στον χώρο στάθμευσης στην είσοδο του οικισμού. Ενας στενός δρόμος φτάνει έως τη δροσερή πλατεία με τα καφενεία και τις ψησταριές. Από εδώ ξεκινά το ανηφορικό καλντερίμι που οδηγεί στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας με τον εξώστη και την καλύτερη θέα. Κάθε γωνιά της νοικοκυρεμένης πολιτείας κρύβει μια έκπληξη, ενώ σε πολλά σημεία η θάλασσα αποκαλύπτεται αφοπλιστική. Οι εκκλησίες των Αγίων Αναργύρων, του Αγίου Αθανασίου, της Αγίας Κυριακής και τα παλιά αρχοντικά των καραβοκύρηδων, ξεπροβάλλουν το ένα μετά το άλλο.
Επίνειο του Τρικεριού είναι το ψαροχώρι της Αγίας Κυριακής (5 χιλιόμετρα) που απλώνει τις γειτονιές του γύρω από το λιμάνι όπου δένουν δεκάδες καΐκια (ένας από τους μεγαλύτερους αλιευτικούς στόλους της Ηπειρωτικής Ελλάδας). Στην προκυμαία υπάρχουν ταβέρνες και καφενεία που το καλοκαίρι υποδέχονται τους όλο και αυξανόμενους επισκέπτες.
Οι γειτονιές της Αγίας Κυριακής θυμίζουν νησί. Ασβεστωμένα σοκάκια, λιθόκτιστα σπίτια, πιτσιρίκια που ψαρεύουν στον μόλο και παντού σκόρπια σύνεργα ψαρικής, άγκυρες, δίχτυα, παραγάδια…
Σε μικρή απόσταση βρίσκεται το λιλιπούτειο λιμάνι Γεροπλίνα, ξεχασμένο σ’ εποχές αλλοτινές. Φτάνετε με αυτοκίνητο από την Αγία Κυριακή (500 μέτρα), μα καλύτερα να το επισκεφτείτε με τα πόδια απολαμβάνοντας μια όμορφη βόλτα. Για την επιστροφή μπορείτε να ακολουθήσετε τον καινούργιο ασφάλτινο δρόμο που συνεχίζει από την Αγία Κυριακή παραλιακά, στη συνέχεια ανηφορίζει το βουνό και καταλήγει στο δρόμο Μηλίνας – Κόττες (3,5 χλμ.).
Πηγή http://ellinika-xwria.blogspot.com/