Γνωρίζοντας τον τόπο μας,Δράκεια

Όποιος επισκέπτεται το χωριό Δράκεια μαγεύεται από την ομορφιά του,την πλούσια άγρια φύση και βλάστηση η οποία είναι γεμάτη με καστανιές, καρυδιές και πλατάνια. Ακόμα και την πιο ζεστή μέρα μπορείς να βρεις μια ανάσα δροσιάς στην πλατεία του χωριού κάτω από την παχιά σκιά που δημιουργούν τα δέντρα.

Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 500 μέτρων στις πλαγιές του Πηλίου, 17 χιλιόμετρα ανατολικά από τον Βόλο.Έχει χαρακτηριστεί ως παραδοσιακός. Στην τοπική κοινότητα Δράκειας υπάγεται ο οικισμός Χάνια, όπου βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο Πηλίου.

Ετυμολογία

Υπάρχουν αρκετές ερμηνείες για την προέλευση του ονόματος. Σύμφωνα με την εκδοχή που υποστηρίζει ο Ζ. Κυρτσώνης, πήρε το όνομά του από τον πρώτο οικιστή του χωριού, τον Δράκο. Ο Αν. Γρίβας υποστηρίζει ότι το όνομα προέρχεται από κάποιο μυθολογικό δράκο ο οποίος ζούσε στην περιοχή. Μια τρίτη εκδοχή αναφέρει ότι προέρχεται από τη λέξη δραξ, που σημαίνει χούφτα χεριού, ως αναφορά στον τόπο που είναι κτισμένο το χωριό. Άλλες εκδοχές αναφέρουν ότι το όνομα έχει σλαβική προέλευση. Σύμφωνα με μια άποψη, προέρχεται από τη λέξη drag που σημαίνει όμορφη περιοχή, ή draka, η οποία αναφέρεται σε χαμηλά αγκαθωτά φυτά, το παλιούρι.

Ιστορία

Το χωριό ιδρύθηκε στα μέσα του 15ου αιώνα ή στις αρχές του 16ου. Οι περισσότερες οικογένειες προέρχονταν από την Ήπειρο. Η παλαιότερη μνεία του οικισμού γίνεται τον 16ο αιώνα. Αναφέρεται σε έγγραφο το οποίο κατατέθηκε στο Μεγάλο Μετέωρο ανάμεσα στο 1520 και στο 1640. Επίσης, αναφέρεται σε έγγραφο δωρεάς προς τον Πανάγιο Τάφο το 1658. Το 1614 στο χωριό έμεναν 147 οικογένειες. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνταν με την καλλιέργεια ελιών και μήλων, την ξυλεία, ενώ στις αρχές του 18ου αιώνα αναπτύχθηκε το εμπόριο και τη βιοτεχνία μεταξιού. Στο χωριό υπήρχαν νερόμυλοι.

Η Δράκεια αναφέρεται στη Γεωγραφία Νεωτερική, του Δανιήλ Φιλιππίδη και Γρηγορίου Κωνσταντά, το 1791, όπου περιγράφεται ως μεγάλο χωριό με μέχρι 600 σπίτια, τα περισσότερα όμορφα και μεγάλα και προξενούν, κατάφυτο από καρποφόρα δέντρα κατάρρυτο από νερά. Τον 19ο αιώνα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα χωριά του Πηλίου. Το 1860 είχε περίπου 2.500 κατοίκους και ήταν το τέταρτο μεγαλύτερο χωριό του νομού πληθυσμιακά, μετά τον Αλμυρού, τη Μακρινίτσα και τη Ζαγορά. Ο πληθυσμός της το 1882 είχε ανέβει στους 2.637 κατοίκους. Το 1901 είχε τριτάξιο ελληνικό σχολείο, δημοτικό σχολείο αρρένων και θηλέων. Η Αγριά ήταν το επίνειό της.

Στις 18 Δεκεμβρίου 1943, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στρατιώτες των SS προχώρησαν στην μαζική εκτέλεση 118 ανδρών από το χωριό. Από τα συνολικά 350 σπίτια, 58 καταστράφηκαν. Η επιχείρηση αυτή ήταν μέρος των αντιποίνων των Ναζί κατά των ανταρτών στην κατεχόμενη Ελλάδα. Το χωριό της Δράκειας έχει χαρακτηριστεί ως μαρτυρικό. Το 1955, τα αρχοντικά του χωριού καταστράφηκαν από σεισμούς.

Αξίζει να επισκεφτείτε

Υπάρχουν και πολλές εκκλησίες στην περιοχή που αξίζει να τιμήσετε με την παρουσία σας όπως ο Ναός του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού, η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου με τις αγιογραφίες του Παγώνη και το ξωκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνα. Από τα πιο αξιόλογα μνημεία είναι και η νέα εκκλησία του Σταυρού, που βρίσκεται στην περιοχή της Ανεμούτσας και η οποία διαθέτει θαυμάσιο ζωγραφιστό ξυλόγλυπτο τέμπλο.

Πληροφορίες από τη el.wikipedia.org

Φωτογραφίες από τη σελίδα στο facebook Δράκεια-Πηλιου