Η Κίτρινη Αποθήκη στο Βόλο. Η μαύρη ιστορία του κτιρίου

Μέσα στην καρδιά του πολεοδομικού συγκροτήματος του Βόλου στη συμβολή των οδών Ανθίμου Γαζή και Βασσάνη βρίσκεται το κτίριο της Κίτρινης Αποθήκης.

Όλοι λίγο πολύ έχουμε περάσει από εκεί ,το θέμα πόσοι από εμάς γνωρίζαμε τι κρύβει η ιστορία αυτού του κτιρίου;

Οι παλιότεροι σίγουρα γνωρίζουν την τραγική ιστορία του, οι νεότεροι όμως; Στην αναζήτηση μου στο διαδίκτυο για την ιστορία του Βόλου έπεσα πάνω σε ένα άρθρο που ήταν αφιερωμένο στην κίτρινη αποθήκη. Διαβάζοντας τις πρώτες σειρές η ματιά μου σταμάτησε …  «Η Κίτρινη Αποθήκη χρησιμοποιήθηκε ως τόπος φυλάκισης, βασανιστηρίων και θανάτωσης εκατοντάδων αγωνιστών»

Ξέρω πώς ως κάτοικος του Βόλου είμαι υποχρεωμένη να γνωρίζω την ιστορία της πόλης μου, αλλά αυτό δεν το γνώριζα. Αποφάσισα να γράψω γι’ αυτό για να μάθουν κι άλλοι τι ήταν πραγματικά αυτό το κτίριο και πώς την επόμενη φορά που θα περάσω μπροστά από αυτόν τον δρόμο να πρέπει να σκύψω ευλαβικά το κεφάλι μου ως φόρο τιμής σ’ αυτούς τους ανθρώπους που βασανίστηκαν εκεί μέσα.

21 Απριλίου 1941 μετά από συνεχείς βραμβαρδισμούς της πόλης του Βόλου, τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής κάνουν κατάληψη. Οι επόμενοι μήνες που θα ακολουθήσουν θα είναι  πολύ δύσκολοι. Συσσίτια,πείνα,λογοκρισία …ΚΑΤΟΧΗ. Οι γερμανοί κατακτητές έψαχναν κτίριο για να το μετατρέψουν σε βασανιστήριο και κρατητήριο ανθρώπων.

Το κτίριο της Κίτρινης Αποθήκης που μέχρι πρότινος ήταν η καπναποθήκη της Αμερικάνικης Εταιρείας Καπνού ήταν αυτό που έψαχναν.

Το Σεπτέμβρη του 1941 ιδρύεται το Ε.Α.Μ. και ο Βόλος είναι έτοιμος να σηκώσει το μήνυμα της αντίστασης. Σε κλίμα πλήρους μυστικότητας οι Βολιώτες αγωνίζονταν ενάντια στον κατακτητή. Οι γερμανοί κατακτητές αντέδρασαν με συλλήψεις, βασανιστήρια και ομαδικές εκτελέσεις..πολλές από αυτές να λαμβάνουν χώρα στη σημερινή Πλατεία Ελευθερίας.

Στο Βόλο λειτούργησαν τρια κολαστήρια οι φυλακές Αλεξάνδρας, οι φυλακές Ιωσαφάτ και η κίτρινη αποθήκη.

Η διαταγή

Η διαταγή είναι σαφής

«Πάντες οι ανήκοντες εις τας ενόπλους γερμανικές δυνάμεις εξουσιοδοτούνται και εντέλλονται να ποιούνται χρήσιν αμέσως παντός όπλου, όπερ φέρουσι μεθ’ εαυτών. Εις περίπτωσιν ταραχών εις δημοσίους χώρους και διαδηλώσεων εντέλλονται να βάλλουν κατά οιουδήποτε πλήθους αδιστάκτως, χωρίς προειδοποίησιν.»

Αυτό όμως δεν έκαμψε το φρόνιμα των κατοίκων και συνέχισαν να αντιστέκονται με όποιον τρόπο μπορούσαν. 27  Απριλίου 1944, γίνεται το φοβερό μπλόκο στον Άνω Βόλο. Πιάνουν εκατοντάδες πολίτες και τους οδηγούν στην Κίτρινη Αποθήκη. Ένας κουκουλοφόρος με μαύρο ράσο και μαύρα γάντια ξεχωρίζει πενήντα από τους κρατούμενους. Παίρνουν τους πενήντα και τους οδηγούν σε άλλη αίθουσα. Τους κρατάνε για τρεις ώρες όρθιους κι αμίλητους. Ύστερα τους υποχρεώνουν να πέσουν μπρούμυτα.  Αρχίζουν να τους χτυπούν με τις μπότες και τους βούρδουλες. Τους παίρνουν ρολόγια, δαχτυλίδια, κοσμήματα.  Ύστερα τους στήνουν όρθιους στον τοίχο  κι αρχίζουν να τους εκτελούν έξι έξι.

Μετά την πρώτη έξοδο διαλέγουν δυο από τους μελλοθάνατους για να μεταφέρουν τα πτώματα έξω από την Κίτρινη Αποθήκη και να τα σκορπίσουν στους δρόμους. Η εντολή ήταν να εκτελεστούν είκοσι, σε αντίποινα για τον τραυματισμό ενός Γερμανού αξιωματικού.

Η εντολή εκτελέστηκε κατά γράμμα. Μέσα στην Κίτρινη Αποθήκη, θανάτωσαν το βράδυ εκείνο δεκαοχτώ. Και άλλους δυο στην Πλατεία Ελευθερίας.

Πάνω στους τοίχους της Κίτρινης Αποθήκης ήταν γραμμένα αμέτρητα ονόματα αλλά και αποχαιρεστήρια, όπως :

« Αντίο Ελλάδα, αύριο θα με εκτελέσουν »

« Πέστε στην μάνα μου να μην με περιμένει »

« Είμαστε αθώοι, πάρτε εκδίκηση »

Άρθρο Άρτεμις Καλαμογιώργου