Πρόσωπα της Μαγνησίας. Νικολέτα Ρούσση, Μουσικός-εκπαιδευτικός β’βάθμιας Εκπαίδευσης

Η Νικολέτα Ρούσση γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967 και το ταξίδι στον κόσμο της μουσικής  ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, όταν με παρότρυνση των γονιών της ξεκινήσε μαζί  με την αδερφή της μαθήματα  κιθάρας.  Από εκεί και πέρα ήταν πολύ εύκολη η απόφαση ότι με αυτό  ήθελε να ασχοληθεί στην υπόλοιπη ζωή της.

 Μαθήτευσε δίπλα σε πολύ σπουδαίους δασκάλους,  όπως τον Αλέξανδρο Αϊνιάν ,το Γιώργο Κακίτση, που τον θεωρεί και καλλιτεχνικό της πατέρα, τον Κώστα Κλάββα ,το Γιάννη Σπυρόπουλο και το Γιάννη Αυγερινό. Απέκτησε  πτυχίο Ωδικής, Αρμονίας, Αντίστιξης  και Φούγκας .Πέρα από τα πτυχία, η αγάπη της για μία πιο ολοκληρωμένη μύηση στα ενδότερα της τέχνης της μουσικής την οδήγησε στο να ασχοληθεί και με άλλους τομείς, αν και δεν τους ολοκλήρωσε, όπως τη διεύθυνση ορχήστρας με τον σπουδαίο μαέστρο,  Αλέξανδρο Μυράτ, ενορχήστρωση για δύο χρόνια με τον Γιάννη Αυγερινό, μουσικοθεραπεία με τη Ντόρα Ψαλτοπούλου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και κλασσικό τραγούδι με την υψίφωνο της Λυρικής σκηνής, Μαρία Θωμά.

Η μεγάλη της αγάπη

       Η χορωδία, όμως, είναι η μεγάλη της αγάπη. Έτσι, ξεκινώντας από παιδικές χορωδίες, πήρε υποτροφία για το επιδοτούμενο από την Ε.Ο.Κ πρόγραμμα Χορωδιακής μουσικής στο τμήμα  ‘’Κλασσικό  Χορωδιακό  Έργο’’ υπό τον μαέστρο Στέφανο Βασιλειάδη. Επιλέχθηκε μαζί με άλλα έντεκα άτομα και παρουσιάσανε στο Albert Hall του Λονδίνου έργα του Γιάννη Χρήστου και  Ιάννη Ξενάκη. Κατόπιν, συνέχισε ως μέλος πλήθους χορωδιακών συνόλων μεταξύ αυτών και επαγγελματικών, όπως  της FONSMUSICALIS ,της ΕΡΤ και της  INTERORTHODOXVOICES, ενώ ακόμα και σήμερα είναι μέλος της Πολυφωνικής Χορωδίας Δήμου Βόλου με μαέστρο τον Γιάννη Καρκάλα.                                                                                     

      Είχε επίσης την τύχη με μικρά ή μεγαλύτερα χορωδιακά σύνολα να συμμετάσχει σε συναυλίες και ηχογραφήσεις με σπουδαίους Έλληνες συνθέτες και τραγουδιστές, όπως τον Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρο Ξαρχάκο, Γιάννη Μαρκόπουλο, Νίκο Μαμαγκάκη, Νάνα Μούσχουρη, Γιώργο Νταλάρα, Αδελφούς Κατσιμίχα, Σαβίνα Γιαννάτου κ.α.   Έλαβε μέρος σε όπερες, ορατόρια και σε παραγωγές του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, όπως ΄΄….και με φώς και με θάνατον ακαταπαύστως΄΄ σε σκηνοθεσία του Κώστα Γαβρά, ενώ με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη ηχογράφησα τζίνγκλ διαφημίσεων για την ελληνική τηλεόραση.

       Η ασχολία όμως με τη χορωδία δεν είναι μόνο από την πλευρά της χορωδού, αλλά και από τη μεριά της  διεύθυνσης. ‘Έτσι, αρχικά είχε την ευκαιρία, με την καθοδήγηση και την εποπτεία του μαέστρου Γιώργο Κακίτση, να αναλάβει ως βοηθός του την Ανδρική Χορωδία Αταλάντης  και τη μικτή χορωδία του Δήμου Καλλιθέας, ενώ  αργότερα ανέλαβε τη μικτή χορωδία Δήμου Ζωγράφου και τη χορωδία ΄΄Αρμονικό Εργαστήρι΄΄.

Η σχέση της με την εκπαίδευση

   Η σχέση της με την εκπαίδευση ξεκινάει αρκετά νωρίς, όταν από την ηλικία των δεκαεπτά χρόνων άρχισε να  εργάζεται ως επιμορφώτρια στα Ν.Ε.Λ.Ε. του νομού Φθιώτιδος στο τμήμα Θεωρίας της Μουσικής  και στο χορωδιακό τμήμα. Λίγο αργότερα βρέθηκε να διδάσκει στο Δημοτικό Ωδείο Αταλάντης  και στο Δημοτικό Ωδείο Μυκόνου, ενώ το 1990 διορίζεται  ως μόνιμη εκπαιδευτικός στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Εκεί έχει την δυνατότητα να δημιουργεί θεατρικές ομάδες , χορωδιακά και ορχηστρικά σύνολα που αρκετές φορές έχουν διακριθεί και βραβευτεί. Όπως παραδείγματος χάριν η θεατρική ομάδα του 2ου Γυμνασίου Καματερού απέσπασε το Β΄ βραβείο σε Πανελλήνιους μαθητικούς καλλιτεχνικούς αγώνες, αλλά και το Α ΄ βραβείο σε σχολικό διαγωνισμό Γαλλοφωνίας με σύνθεση δική της. Πρόσφατα, σε  συνεργασία με τα μουσικά σχήματα  των Γυμνασίων Αλμυρού με καθηγήτρια μουσικής την αδερφή της, Ζηνοβία Ρούσση. Η χορωδία και ορχήστρα του Γυμνασίου Ν. Αγχιάλου στο οποίο υπηρετεί, απέσπασε το Α΄ Διεθνές Βραβείο ανάμεσα σε 80 σχολικά μουσικά σύνολα,  στη Νάπολη  της Ιταλίας.

Η ειδική αγωγή και η θητεία της στο Ειδικό Αγροτικό κατάστημα κράτησης νέων Κασσαβετείας

Κομβικό σημείο στην εκπαιδευτική της  ζωή ήταν η ενασχόλησή της για πέντε έτη με την ειδική αγωγή. Εκεί συνειδητοποίησε τη δύναμη  της μουσικής στην εκπαίδευση αυτών των παιδιών.

Από το 2014 είναι υποδιευθύντρια στο Γυμνάσιο Νέας Αγχιάλου και υπεύθυνη στο παράρτημα Γυμνασίου στο Ειδικό Αγροτικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Κασσαβετείας και το γεγονός αυτό το θεωρεί εμπειρία ζωής.        

Από τη στιγμή που δημιουργήθηκε το γυμνάσιο μέσα στο κατάστημα κράτησης ένας νέος άγνωστος κόσμος ξεδιπλώθηκε μπροστά της. Και εκεί οι τέχνες έκαναν το ΄΄θαύμα΄΄ τους. Πολύ σύντομα με τη συνεργασία των άλλων εκπαιδευτικών, της διευθύντριας του καταστήματος και όλων όσων εμπλέκονται με το σωφρονιστικό σύστημα ,το σχολείο αυτό μετατράπηκε σε μια φωλιά καλλιτεχνών

Οι ανήλικοι κρατούμενοι μαθητές παίζουν μουσική, θέατρο, ασχολούνται με την ποίηση και τη λογοτεχνία. Ζωγραφίζουν, δημιουργούν και αποσπούν πολλές διακρίσεις και βραβεία σε διάφορους σχολικούς διαγωνισμούς.Η φυλακή αποκτά άλλο πρόσωπο και η καθημερινότητα των μαθητών έχει αλλάξει εντελώς. 

Μαθητές από άλλα σχολεία επισκέπτονται το Παράρτημα, δημιουργούν μαζί, οι κρατούμενοι ανήλικοι κοινωνικοποιούνται, αποκτούν ελπίδα, αυτοπεποίθηση και το σχολείο μεταμορφώνεται σε παράθυρο προς τον έξω κόσμο. Δυστυχώς, αυτό το σχολείο από πέρυσι δεν λειτουργεί πια, καθώς οι ανήλικοι επιπέδου γυμνασίου είτε αποφυλακίστηκαν, είτε μεταφέρθηκαν σε άλλες φυλακές. Η θητεία της στην Κασσαβέτεια την οδήγησε στην παρακολούθηση δεκάδων σεμιναρίων σχετικών με το θέμα, ενώ συμμετείχε και ως ομιλήτρια σε συνέδρια με θέμα την εκπαίδευση σε κρατούμενους ανήλικους. Αυτό το διάστημα ολοκλήρωσε  πρόγραμμα εκπαίδευσης ειρηνοποιού για την επίλυση συγκρούσεων μέσα στη φυλακή.

Η ασχολία της με την τέχνη γενικότερα και όχι μόνο με την μουσική, εξακολουθεί να είναι  καθημερινή. Από το 2010 είναι μέλος της Θεατρικής ομάδας της ΕΛΜΕ Μαγνησίας όπου συνθέτει και τη μουσική των θεατρικών παραστάσεων. Ταυτόχρονα, όποτε της δίνεται η ευκαιρία συνθέτει, ενορχηστρώνει και τραγουδάει συμμετέχοντας κυρίως  σε δημιουργίες φίλων της, όπως προσφάτως του Θανάση  Κατεργάρη και του Αργύρη Χατζηνάκη.

 Η ενασχόληση με την τέχνη προϋποθέτει το ν’ αφουγκράζεται  κανείς και να μετουσιώνει σε δημιουργία όποιο ερέθισμα τού κινητοποιεί τις αισθήσεις, τού αφυπνίζει το μυαλό, τού αλλάζει έστω και στη στιγμή τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον όχι και τόσο «αγγελικά πλασμένο» κόσμο μας. Αυτός είναι λοιπόν ο τρόπος σκέψης που προσπαθώ και θα προσπαθώ να διδάσκω στα «παιδιά» μου όσα χρόνια θα βρίσκομαι στο σχολείο, που αποτελεί και τον φυσικό μου χώρο. Τονίζει η Νικολέτα Ρούσση στο Secret Volos.