Το Εικαστικό Μουσείο του γλύπτη Νικόλα. Που βρίσκεται στο Πήλιο;

Το Εικαστικό Μουσείο του γλύπτη Νικόλα βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του Άι Γιώργη Νηλείας. Η ανέγερσή του ξεκίνησε το 1989 στον δεύτερο όροφο των γραφείων της πρώην κοινότητας Αγίου Γεωργίου Νηλείας. Aτύπως ο χώρος ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1992 ενώ η επίσημη ίδρυσή του Μουσείου έγινε το 1996.

Εμπνευστής, σχεδιαστής και χρηματοδότης του έργου ήταν ο ντόπιος χαράκτης και γλύπτης, Νικόλας Παυλόπουλος, του οποίου το εικαστικό έργο ήταν πλούσιο. Αρχικά το μουσείο ονομάστηκε «Δημήτριο Οίκημα», προς τιμήν του πατέρα του γλύπτη Δημήτρη, ενώ το 2000 μετονομάστηκε από Κοινοτικό σε Δημοτικό Μουσείο Γλύπτη Νικόλα.

Αυτό που ήθελε ο γλύπτης, όταν εμπνεύστηκε την ίδρυση του μουσείου, ήταν να αφήσει και αυτός το δικό του στίγμα στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της περιοχής, εκθέτοντας στο κοινό τα πιο αντιπροσωπευτικά του έργα. Τα υλικά που χρησιμοποιούσε ήταν κυρίως το ξύλο και το μάρμαρο ενώ η γλυπτική του ήταν ακαδημαϊκού ύφους. Τα έργα του είχαν παρουσιαστεί τόσο σε Ελλάδα όσο και σε εξωτερικό ενώ κατά τη διάρκεια της ζωής του είχε τιμηθεί με διάφορα βραβεία.

Στο κτίριο του μουσείου, που είναι πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής, εκτίθεται μεγάλη εικαστική συλλογή που περιλαμβάνει τα αντιπροσωπευτικότερα γλυπτά και χαρακτικά του έργα, από διάφορες περιόδους της δημιουργίας του.

Τα 22 γλυπτά που αποτελούν τα αντικείμενα της έκθεσης, τα περισσότερα από τα οποία είναι από χαλκό ή μπρούντζο, είναι ολόσωμα και μεγάλου μεγέθους. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα χαρακτικά του, οι ξυλογραφίες και μια χαλκογραφία. Ο επισκέπτης μπορεί, ακόμη, να θαυμάσει προσωπικά αντικείμενα του γλύπτη και χαράκτη Νικόλα, εργαλεία που χρησιμοποιούσε, σχέδια, μήτρες χαρακτικών και χειρόγραφες επιστολές.

Στην αυλή του κτιρίου υπάρχει και ένας χάλκινος ανδριάντας, φιλοτεχνημένος από τον ίδιο το γλύπτη Νικόλα και παρουσιάζει τον εαυτό του, που προϊδεάζει κατά κάποιον τρόπο τον επισκέπτη για το τι θα επακολουθήσει.

Ποιος ήταν ο Νικόλαος Παυλόπουλος

Ο Νικόλαος Παυλόπουλος ή Νικόλας  γεννήθηκε στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας  στη Μαγνησία,  στις 13 Δεκεμβρίου 1909 και πέθανε στην Αθήνα, στις 10 Οκτωβρίου 1990. Ήταν Έλληνας γλύπτης και χαράκτης.

 Ο πατέρας του ήταν γνωστός ξυλογλύπτης (ταγιαδόρος) εκκλησιαστικών επίπλων και κοντά του έλαβε τα πρώτα καλλιτεχνικά μαθήματα ξυλογλυπτικής. Στα μαθητικά του χρόνια στον Βόλο ασχολήθηκε με την καλλιγραφία, την μουσική και το θέατρο.  Στο θέατρο σπουδάζει το 1928 στη δραματική σχολή του Βόλου, η οποία έχει ιδρυθεί το ίδιο έτος ως τμήμα του Ελληνικού Ωδείου. Όταν τελείωσε το Πρακτικό Λύκειο του Βόλου, πήγε στην Αθήνα, το 1929 με σκοπό τη θεατρική καριέρα.

Ύστερα όμως από μια επίσκεψη στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) δίνει εισαγωγικές εξετάσεις, στις οποίες όχι μόνο πετυχαίνει αλλά εισάγεται κατευθείαν στο τρίτο έτος σπουδών, για να σπουδάσει γλυπτική  με δάσκαλο τον Θωμά Θωμόπουλο στο εργαστήρι του ως εξαιρετικό ταλέντο.

          Με κλίση λοιπόν στην τέχνη της γλυπτικής, καταπιάνεται κυρίως με την γλυπτική ακαδημαϊκού ύφους στο ξύλο, το χαλκό και στο μάρμαρο. Ως χαράκτης ασχολήθηκε κυρίως με την ξυλογραφία και την εικονογράφηση βιβλίων. Παίρνοντας μέρος σε διεθνείς και εγχώριες εκθέσεις, σάρωσε στην κυριολεξία τα βραβεία.   Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Λονδίνο, Ουάσιγκτον, Μόντρεαλ, Τόκυο, Σύδνεϋ, κ.ά.). Από το 1932 οργανώνει ατομκές εκθέσεις.

          Τιμήθηκε επίσης με βραβεία σε διεθνείς εκθέσεις που έγιναν στο Παρίσι, την Ρώμη, ενώ στην Φλωρεντία έλαβε το χρυσό βραβείο  από την εκεί Ακαδημία Καλών Τεχνών στο πλαίσιο του θεσμού “Οmmagio A Michel Angelo”.

Το 1988 τιμάται με το ειδικό κρατικό μετάλλιο για την προσφορά του στην Εθνική Αντίσταση.Μετά τον θάνατό του, με την διαθήκη του, δημιουργήθηκε το «Δημοτικό Μουσείο Γλύπτη Νικόλα» στην γενέτειρά του, όπου φυλάγονται μερικά από τα καλύτερα έργα του.Ανάμεσα στα έργα του συμπεριλαμβάνονται περισσότερες των 40 προτομών, εννέα ηρώα, δέκα αγάλματα σε πάρκα.

Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες εδώ