Το ιδανικό συνοδευτικό για το παραδοσιακό τσίπουρο και ένας μεζές που θα εντοπίσετε στα πιατάκια που θα φτάσουν στο τραπέζι σας ή θα το εντοπίσετε στον κατάλογο αλλά μπορεί να σας είναι άγνωστο είναι τα τσιτσίραβλα.
Μιλάμε για τα νεαρά βλαστάρια, του αρσενικού φυτού ενός είδους άγριας αυτοφυούς φιστικιάς (επιστ. ονομασία Πιστακία η Τερέβινθος). Κάθε Απρίλιο οι Πηλιορείτες κρεμιούνται στους γκρεμούς για να μαζέψουν τα βλαστάρια της.
Στη συνέχεια ακολουθεί το «ζεμάτισμα» για λίγο και το χρώμα τους αλλάζει και γίνεται λαδί. Οι περισσότεροι βάζουν τα τσιτσίραβλα σε βάζο με αλατόνερο και ξύδι για να γίνουν τουρσί και στο τέλος φυλάσσονται στο ελαιόλαδο για να μπορούν να τα διατηρήσουν και να έχουν μέχρι τον επόμενο Απρίλιο.
Η παρασκευή τους δεν διαφέρει από αντίστοιχα τουρσάκια χορταρικών, όπως π.χ. τα κρίταμα.