Γιάννης Μπαζιώτης:Ο Έλληνας επιστήμονας επίλεκτος της NASA

Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας επιστήμονας που επιλέχθηκε ανάμεσα σε 200 υποψήφιους από όλο τον κόσμο και ταξίδεψε με αποστολή της NASA στην Ανταρκτική με στόχο την αναζήτηση μετεωριτών.

Πρόκειται για τον Γιάννη Μπαζιώτη,επίκουρο καθηγητή Ορυκτολογίας – Πετρολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστηµίου Αθηνών.

Αν διαβάσει κανείς το βιογραφικό του θα καταλάβει πώς είναι ένας Έλληνας επιστήμονας που πραγματικά αγαπά πολύ αυτό που κάνει και προσπαθεί συνεχώς να εξελίσσει τις γνώσεις του.

Έχει δημοσιεύσει πόνημα για τον πιο σημαντικό μετεωρίτη με προέλευση τον πλανήτη Άρη, τον Tissint υπό την καθοδήγηση του Larry Taylor, -ενός από τους καλύτερους Επιστήμονες στην Πλανητική Επιστήμη.

Παρουσιάζει έντονη δράση σε διεθνές επίπεδο, με συμμετοχή σε συνέδρια ως προσκεκλημένος ομιλητής, σε Πανεπιστήμια, και ομιλίες για το ευρύτερο κοινό. Έχει πλούσιο επιστημονικό έργο, με πολλές από τις εργασίες του να έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά με υψηλό δείκτη εγκυρότητας.

Έχει αναπτύξει εξαιρετικές συνεργασίες με πολυάριθμα Πανεπιστήμια και Οργανισμούς  του εξωτερικού, οι περισσότεροι εκ των οποίων στηρίζονται από Εθνικά ή Διεθνή –χρηματοδοτούμενα– προγράμματα. Είναι αξιολογητής Επιστημονικών περιοδικών, και ερευνητικών προγραμμάτων για τον οργανισμό NASA.

Στη συνέντευξη, μας εξήγησε γιατί είναι τόσο σημαντική η αναζήτηση και εύρεση  μετεωριτών, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε τους τρεις μήνες που βρέθηκε στην Ανταρκτική ,τα συναισθήματα του όταν βρήκε τον πρώτο του μετεωρίτη,πώς αισθάνθηκε όταν βρέθηκε σε μια περιοχή που δεν είχε βρεθεί ποτέ στο παρελθόν άλλος επιστήμονας και τα μελλοντικά του σχέδια.

Συνέντευξη Άρτεμις Καλαμογιώργου

• Ο τίτλος «κυνηγός μετεωριτών» σας αντιπροσωπεύει;

Θα έλεγα ότι αυτή η ερώτηση είναι σχετικώς «παραπλανητική» και περιοριστική ως προς το αντικείμενο και τα ενδιαφέροντά μου. Είμαι επιστήμονας που μελετά τους μετεωρίτες. Συμμετείχα ως επιστήμονας, μαζί με άλλους εθελοντές επιστήμονες, σε μία μοναδική αποστολή που χρηματοδοτείται από τη NASA με σκοπό την ανάκτηση μετεωριτών από την Ανταρκτική. Εμείς, αναζητούμε τους μετεωρίτες με σκοπό τη μετέπειτα μελέτη τους και την απάντηση θεμελιωδών ερωτημάτων που αφορούν τη διαστημική μας γειτονιά.

Στην ομάδα, παραδοσιακά συμμετέχουν επιστήμονες εξαιρετικά καταρτισμένοι στο αντικείμενό τους, και όχι άνθρωποι που απλώς μπορεί να χαρακτηριστούν ως «κυνηγοί» ή «συλλέκτες» μετεωριτών.

Επιλέγονται μετά από μία πολύ ανταγωνιστική διαδικασία, καθώς όλοι οι σοβαροί υποψήφιοι που αξιολογούν και λαμβάνουν υπόψιν τους οι υπεύθυνοι (Ralph Harvey από το Case Western Reserve University και Jim Karner από το Utah University) της αποστολής είναι άριστοι από πλευράς βιογραφικών στοιχείων και δυνατοτήτων.

Επίσης άξιο αναφοράς είναι ότι αποστέλλονται τουλάχιστον 200 αιτήσεις κάθε χρόνο και σε συνδυασμό με τις εκκρεμείς αιτήσεις από προηγούμενα έτη, η επιλογή 1-2 υποψηφίων είναι μία εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία και μικρής πιθανότητας υλοποίησης.

• Γιατί είναι τόσο σημαντικοί οι μετεωρίτες;

Η NASA και οι πλανητικοί επιστήμονες –μεταξύ των οποίων κι εγώ– αναζητά τα ίχνη του πλανήτη Άρη, της Σελήνης, αστεροειδών, της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, της προέλευσης του νερού, της πιθανής ύπαρξης ζωής σε μη γήϊνο περιβάλλον.Επίσης, το κόστος της αποστολής ANSMET είναι απείρως μικρότερο σε σχέση με το κόστος μίας αποστολής μεταφοράς πετρωμάτων από το διάστημα στη Γη.

Φανταστείτε ότι για να μεταφερθεί ένα κιλό υλικού στο διάστημα, το κόστος μπορεί να αγγίξει και τα 20.000 δολάρια. Αν για παράδειγμα χρησιμοποιούνταν ο προϋπολογισμός της Αποστολής OSIRIS-REX για τη χρηματοδότηση της ANSMET, τότε θα εξασφαλίζονταν η απρόσκοπτη παρουσία επιστημόνων στην Ανταρκτική, για τα επόμενα 900 χρόνια. Επομένως, μόνο όφελος μπορεί να έχει η NASA και η επιστημονική κοινότητα από αυτή την Αποστολή, αφού με σχεδόν μηδενικό κόστος δίνεται η δυνατότητα μελέτης των βασικών δομικών λίθων που συνθέτουν το ηλιακό μας σύστημα (λίθοι προερχόμενοι από διαφορετικές περιοχές του) και των διεργασιών που απαιτούνται για τη δημιουργία και εξέλιξή του.

Τέτοια στοιχεία μπορούν να βρεθούν στους χονδρίτες μετεωρίτες, και ειδικότερα σε μία κατηγορία τους, τους ανθρακούχους μετεωρίτες. Κατά τη διάρκεια της φετινής αποστολής, ήμασταν τυχεροί και ανακτήσαμε τέτοιους μετεωρίτες από την Ανταρκτική. Σημειώνω ότι η σύσταση αυτού του τύπου μετεωρίτη προσεγγίζει τη χημική σύσταση της ηλιακής φωτόσφαιρας, και αποτελεί τον πιο αρχέγονο τύπο μετεωρίτη.

Η μελέτη μετεωριτών από ουράνια σώματα όπως ο πλανήτης Άρης ή η Σελήνη μπορεί να μας αποκαλύψει την ηλικία και τις διαδικασίες σχηματισμού τους, την αλληλεπίδραση λιθόσφαιρας-επιφάνειας-ατμόσφαιρας κλπ.

Πολλοί μετεωρίτες – αυτό αποτελεί και δικό μου κομμάτι έρευνας- μας δίνουν πληροφορίες σχετικά με τη θερμοκρασία και την πίεση που αναπτύχθηκε κατά την πρόσκρουση των αστεροειδών στο μητρικό σώμα.

Παράλληλα, ένα σημαντικό πεδίο έρευνας αποτελεί η κατανόηση του κρίσιμου ρόλου που έπαιξε το νερό κατά τα πρώϊμα στάδια εξέλιξης του ηλιακού μας συστήματος. Από πού προήλθε το νερό ή γιατί ο πλανήτης μας είναι κατοικήσιμος, είναι ερωτήματα που τελικώς σχετίζονται με το θέμα της ανάπτυξης της ζωής.

• Πόσο εύκολο είναι να βρεθούν μετεωρίτες;

Δεν είναι εύκολο σε περιβάλλοντα όπου υπάρχει φυτοκάλυψη και οι διαδικασίες της διάβρωσης μπορεί να έχουν πρωτεύοντα ρόλο. Ωστόσο, η Ανταρκτική, περιοχή στην οποία ψάξαμε για μετεωρίτες είναι η πιο ξηρή περιοχή στο πλανήτη μας, ξηρότερη ακόμα και από τη γνωστή σε όλους μας Έρημο Σαχάρα. Αυτό βοηθά στο να μην υποστεί αλλαγές στη χημική του σύσταση-δομή ο μετεωρίτης.

Το γεγονός αυτό συμβάλει στη διατήρηση όλων εκείνων των ορυκτολογικών-πετρολογικών-γεωχημικών δεδομένων που θα βοηθήσουν όλους εμάς τους Επιστήμονες να ερμηνεύσουμε με καλύτερο τρόπο τα ευρήματά αυτά.

Σκεφθείτε το εξής: αν ένας μετεωρίτης πέσει σε μία περιοχή της Αττικής που καλύπτεται από βλάστηση, π.χ. Όρος Πάρνηθα, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, το εξωτερικό του μετεωρίτη δε θα είναι εύκολο να παρατηρηθεί αφού θα υποστεί τις διαδικασίες διάβρωσης. Με το πέρασμα του χρόνου, το νερό, πιθανότατα να διεισδύσει στο εσωτερικό του, και να το αλλοιώσει, καταστρέφοντας πολλά από τα πρωτογενή στοιχεία του μετεωρίτη.

Στην Ανταρκτική φυσικά δεν υπάρχουν τέτοιες διαδικασίες που να επιδρούν στους μετεωρίτες. Απλώς, πέφτουν στο πάγο, εγκλωβίζονται, και αναμένουν το ανθρώπινο χέρι να τους ανακαλύψει. Επιπρόσθετα, η Ανταρκτική αποτελεί μία εξαιρετική φυσική «παγίδα» συγκέντρωσης μετεωριτών. Αυτό οφείλεται καταρχάς στο ότι οι μετεωρίτες πέφτουν σε πάγο κι όχι σε σκληρά πετρώματα, με αποτέλεσμα να υφίστανται μικρότερη ζημιά.

Ένα πέτρωμα όπως ένας μετεωρίτης (με μαύρο-συνήθως-εξωτερικό περίβλημα λόγω της καύσης του κατά το πέρασμα από τη γήϊνη ατμόσφαιρα), διακρίνεται πολύ εύκολα από το ολόλευκο περιβάλλον της Ανταρκτικής, αλλά και σχετικά εύκολα από τα υπόλοιπα πετρώματα που βρίσκονται εκεί.

Σημαντικό όμως είναι ότι κατά την πτώση των μετεωριτών στο παγωμένο κάλυμμα της Ανταρκτικής, ένα κάλυμμα που «ρέει» με κατεύθυνση τον ωκεανό, συναντά στο διάβα του ένα τεράστιο εμπόδιο, τη ραχοκοκαλιά της Ανταρκτικής, τα Όρη Trans-Antarctic.

Αυτό έχει ως συνέπεια την προς τα πάνω κίνηση του πάγου όταν συναντήσουν το «εμπόδιο», πάγος στον οποίο βρίσκονται εγκλωβισμένοι οι μετεωρίτες.

Ταυτόχρονα, η δράση των λεγόμενων καταβατικών ανέμων, που πνέουν από το βουνό προς το κάλυμμα πάγου, βοηθά στην απόξεση και απομάκρυνση του επιφανειακού πάγου, γεγονός που αφήνει μια επιφάνεια γεμάτη με «εξωγήινα» αντικείμενα.

• Και όταν τους βρίσκεται τι κάνετε; Πώς μπορείτε να τους χρησιμοποιήσετε;

Θα σας αναφέρω το παράδειγμα από την ανάκτηση των μετεωριτών στην Ανταρκτική. Αρχικώς, αφού ανακαλύψουμε ένα μετεωρίτη, οφείλουμε να ακολουθήσουμε ένα πρωτόκολλο ανάκτησής του, το οποίο δε πρέπει να διαρκέσει περισσότερο από 45-60 δευτερόλεπτα.

Ο λόγος είναι ότι η διαδικασία ανάκτησης γίνεται με γυμνά χέρια κι έτσι, σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες και το δυνατό καταβατικό άνεμο, που επικρατούν στη περιοχή έρευνας, να καθιστούν επιτακτική τη ταχύτατη ολοκλήρωση της διαδικασίας. Τα δείγματα μετεωριτών, συλλέγονται με ειδικές λαβίδες και τοποθετούνται σε ειδικές αποστειρωμένες σακούλες. Ακολούθως, με την ολοκλήρωση της αναζήτησης, επιστρέφουν στην Αμερική, και το Johnson Space Center της NASA. Ακολουθεί ένα πρώτο στάδιο χαρακτηρισμού τους, κι έπειτα η δημοσίευση αυτών των αποτελεσμάτων στο Bulletin της Meteoritical Society of America.

Το επόμενο βήμα είναι να αιτηθεί μέσω συγκεκριμένης πρότασης κάποιος ερευνητής το δανεισμό αυτού του υλικού και να αναμένει την αποδοχή ή απόρριψη της αίτησής του έπειτα από αυστηρή αξιολόγηση αντίστοιχης επιτροπής. Σε περίπτωση που γίνει δεκτή η αίτηση έρευνας, ακολουθεί ένα διάστημα αναμονής, πριν λάβει ο ερευνητής το υλικό προς μελέτη. Στο σημείο αυτό είναι που ξεκινά και το επόμενο «ταξίδι», αυτό της μελέτης των υλικών του διαστήματος.

• Θυμάστε την πρώτη φορά που πιάσατε στα χέρια σας μετεωρίτη;

Σαφώς. Τη θυμάμαι πολύ καλά εκείνη τη στιγμή.

• Πώς αισθανθήκατε;

Δέος. Για μια στιγμή που ανέμενα χρόνια…Δε μπορούσα να κρύψω τη χαρά μου τη στιγμή της ανακάλυψης του πρώτου μετεωρίτη από τη περιοχή Wistings. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειώσω, αντίστοιχα πολύ χαρούμενοι ήταν και οι συνάδελφοι επιστήμονες τη στιγμή που ανακτούμε το πρώτο μετεωρίτη.

• Είχατε την ευκαιρία να βρεθείτε ανάμεσα στην ομάδα που ταξίδεψε στην Ανταρκτική για αναζήτηση μετεωριτών και εκεί μείνατε τρεις ολόκληρους μήνες πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

Η εμπειρία συμμετοχής στην Αποστολή ANSMET ήταν ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Οι συνθήκες περιβάλλοντος που αντιμετωπίσαμε ήταν μη φυσιολογικές για τον άνθρωπο. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η Ανταρκτική αποτελεί τη πιο «δύσκολη» περιοχή του πλανήτη μας. Η μέση θερμοκρασία που αντιμετωπίσαμε στο ύπαιθρο ήταν μείον 30 βαθμοί Κελσίου. Με την παρουσία του καταβατικού ανέμου, έντασης 12 και πολλές φορές 14 μποφόρ και ταχύτητας που ξεπερνούσε τα 100 χιλιόμετρα την ώρα, έδινε την αίσθηση του κρύου υπό θερμοκρασία μείον 45 με μείον 50 βαθμών. Υπήρξε χαρακτηριστική περίπτωση που παραμείναμε εγκλωβισμένοι στη σκηνή για 5 ημέρες, εξαιτίας του πολύ κακού καιρού.

Σε αυτό το διάστημα διασχίζουν πολλές σκέψεις το μυαλό σου, ακόμα και το κατά πόσο θα αντέξει η σκηνή στο υπερβολικά δυνατό σφυροκόπημα του καταβατικού ανέμου της Ανταρκτικής.

Η φυσική ομορφιά, των βουνών της Ανταρκτικής, ήταν μοναδική. Βρισκόμασταν σε υψόμετρο 2.200-2.800 μέτρων, με τα γύρω βουνά να ορθώνονται επιβλητικά και τις κορυφές τους να αγγίζουν τα 3.700 μέτρα. Αρκετά επικίνδυνο τμήμα της Αποστολής ήταν η οδήγηση των χιονο-οχημάτων πάνω από τις μεγάλες ρωγμές του μπλε πάγου – που συχνά καλύπτονταν από χαλαρές χιονογέφυρες– ενώ το βάθος τους ξεπερνούσε τα 15-20 μέτρα.

Επισκεφθήκαμε περιοχές που δεν είχε βρεθεί άλλος επιστήμονας ή και εξερευνητής στο παρελθόν. Συλλέξαμε 263 μετεωρίτες εκ των οποίων, κάποιοι από αυτούς –αρκετά σπάνιοι– είχαν προέλευση τόσο από τον αστεροειδή Vesta, από τη Σελήνη, όπως επίσης από τα ενδότερα τμήματα των πυρήνων πλανητοειδών (σιδηρομετεωρίτες).

Κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, όταν δε φυσούσε αέρας, ήταν η απουσία κάθε ήχου από την ατμόσφαιρα. Ίσως το «βαθύ πεδίο» της Ανταρκτικής να είναι το μόνο σημείο στον πλανήτη μας που μπορείς να ακούσεις τον ήχο της σιωπής. Μία κατάσταση που όταν συνδυάζεται με την απίστευτα όμορφη εικόνα των βουνών της Ανταρκτικής, τότε πραγματικά νιώθεις ευλογημένος που υπάρχεις και βιώνεις το κάθε δευτερόλεπτο σε αυτό το μοναδικό μέρος της Γης. Το μόνο μέρος που πλησιάζει τις αντίξοες συνθήκες άλλων σωμάτων του ηλιακού μας συστήματος, όπως είναι ο πλανήτης Άρης.

Από πλευράς ανθρωπίνων σχέσεων, κατά τη διάρκεια της αποστολής σου δίνεται η δυνατότητα να γνωριστείς με πολλούς ιδιαίτερους χαρακτήρες. Με όλα τα παιδιά της ομάδος ήμασταν σαν οικογένεια, λογικό άλλωστε καθώς μας ένωνε όχι μόνο ο κοινός σκοπός αναζήτησης των μετεωριτών, αλλά και η κοινή διαβίωση σε συνθήκες απομόνωσης. Να αναφέρω όμως ότι ο πιο ιδιαίτερος άνθρωπος που συνάντησα στην Ανταρκτική, είναι ο John Schutt.

Ένας άνθρωπος που τον γνώρισα για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης στο Cleveland (λίγο πριν φύγουμε για την Ανταρκτική). Περάσαμε 6 εβδομάδες μαζί, στην ίδια σκηνή, στο βαθύ πεδίο της Ανταρκτικής. Ήταν ο αρχηγός της δικής μου ομάδας, και ίσως αποτελεί τον πιο έμπειρο ορειβάτη στον κόσμο σχετικά με την Ανταρκτική. Ο άνθρωπος αυτός γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τα μυστικά της Ανταρκτικής, το πόσο γρήγορα μεταβάλεται ο καιρός, διαβάζοντας τα σημάδια του, ακόμα κα αν ακολουθεί μετεωρίτης στο επόμενο χιλιόμετρο έπειτα από την έρευνα στο αχανές παγωμένο πεδίο.

Ο John έχει την εμπειρία της συμμετοχής 38 συνεχόμενων ετών στο ANSMET, από το 1980. Ένας άνθρωπος που μεταξύ των μελών της ομάδας ξέραμε ότι μπορεί να λύσει το οποιοδήποτε πρόβλημα ανέκυπτε.

• Το ταξίδι αυτό στην Ανταρκτική ήταν η αφορμή για να γράψετε βιβλίο πείτε μας λίγα λόγια για αυτό σας το εγχείρημα.

Πράγματι, αναφέρεστε στο βιβλίο μου με τίτλο: «Ένας Έλληνας στην Ανταρκτική» από τις εκδόσεις iwrite. Λένε ότι ένα βιβλίο είναι ο καλύτερος τρόπος και ο πιο ασφαλής δρόμος ώστε να εκτεθείς. Σε αυτό βγάζεις πολλές από τις πτυχές του εαυτού σου, τέτοιες που είναι άγνωστες για το ευρύ κοινό που σε γνωρίζει μόνο από τις καθαρά επιστημονικές ειδήσεις.

Με την έκδοση του βιβλίου μου, είχα δύο στόχους. Ό πρώτος, είναι ο προφανής: να μεταφέρω την εμπειρία που ζήσαμε στην Ανταρκτική, σε αυτό το πανέμορφο αλλά πιστέψτε με –αφιλόξενο– τόπο. Ο δεύτερος λόγος, και ο μη προφανής, είναι η έμπνευση. Ακούγεται ίσως εγωιστικό, ωστόσο, θεωρώ πως διαβάζοντας ένας νέος τις αράδες αυτού του βιβλίου θα του γίνει κατανοητό πως είναι πολύ όμορφο να έχεις όνειρα (δικό μου η συμμετοχή στην αποστολή αναζήτησης μετεωριτών στην Ανταρκτική) και να τα κυνηγάς.

Να φθάνεις, παρά τις αντιξοότητες, την έλλειψη πόρων, επαρκούς χρηματοδότησης, στο σημείο να πετύχεις κάτι που είχε αρχικά εξαιρετικά μικρές πιθανότητες υλοποίησης….κι όλα αυτά με την υπομονή, επιμονή, αφοσίωση, ανιδιοτελή αγάπη (εθελοντικά συμμετείχαμε στην αποστολή). Αγάπη που τις περισσότερες φορές μας χαρακτήριζε στα νεανικά μας χρόνια, και σήμερα τη βλέπουμε να χαρακτηρίζει ένα παιδί, έναν έφηβο, ωστόσο, είναι αυτή, που προσωπικά με οδηγεί και με τροφοδοτεί σε πολλές από τις εκδηλώσεις της καθημερινότητάς μου (η επιστήμη αποτελεί σημαντικό παράγοντα και μέρος αυτής).

Όλα αυτά λοιπόν θα ήθελα να διαβάσει και να αισθανθεί ένας νέος…κι έτσι κι εκείνος, ακολουθώντας το δικό του όνειρο, να συνεχίσει στο δρόμο που εκείνος θεωρεί ότι είναι σωστός, απαρέγκλιτα, με σκοπό την υλοποίηση και τη τοποθέτησή του στη κοιτίδα της ευτυχίας. Γιατί η ευτυχία, συμπληρώνεται και αναπτύσσεται όπως ένα παζλ, με πολλά κομμάτια, πολλά σημαντικά εκ των οποίων πηγάζουν από την οικογένειά μας, τα παιδιά μας, τους ανθρώπους μας. Με τη παρουσία αυτών τελικώς αποκτούμε ισορροπία κι εισερχόμαστε στη πραγματική ευτυχία.

• Ποια είναι τα επόμενα σας σχέδια;

Σχέδια υπάρχουν και σχετίζονται με την Επιστήμη που τόσο αγαπώ τη γεωλογία. Αρχικά μεγάλος στόχος είναι η προσπάθεια λήψης υποστήριξης για την υλοποίηση ερευνητικών έργων, και προγραμμάτων που πολλά είναι μοντέρνα και ιδιαιτέρως φιλόδοξα. Απλώς να αναφέρω πως συνολικά, στο εργαστήριό μας, στο Τμήμα Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων και Γεωργικής Μηχανικής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, πραγματοποιούνται μία σειρά ερευνητικών προσπαθειών, πολλές εκ των οποίων είναι πρωτοπόρες σε διεθνές επίπεδο (πλημμύρες, φυσικές καταστροφές, χρήση δορυφορικών δεδομένων κλπ).

Στα δικά μου αντικείμενα, είτε μελετούμε γήϊνα πετρώματα είτε μετεωρίτες, η γεωλογία, και ιδιαιτέρως η εξειδίκευση της ορυκτολογίας-πετρολογίας-γεωχημείας αποτελούν τη κοινή αφετηρία στην έρευνά μου. Ήδη μελετώ έναν από τους μετεωρίτες που ανακαλύψαμε τη περσινή περίοδο στην Ανταρκτική. Τούτο είναι εξαιρετικά τιμητικό καθώς δόθηκε η δυνατότητα στο εργαστήριό μας να μελετήσει το μόνο δείγμα μετεωρίτη –τύπου ανθρακούχου χονδρίτη– από τη περιοχή Amundsen.

Όπως καταλαβαίνετε, η επιστήμη των μετεωριτών είναι μία δυναμική επιστήμη, με δυνατότητες να δώσει στη κοινωνία ένα δυνατό αποτύπωμα. Θα σας αναφέρω το εξής: η συσσωρευμένη και συνεχώς επαυξανόμενη γνώση θα βοηθήσει στην εφαρμογή τεχνικών εκτροπής αστεροειδών (όπως η αποστολή Double Asteroid Redirection Test – DART της NASA), αλλά και η -για πρώτη φορά- προσπάθεια μελέτης των αποτελεσμάτων μίας πρόσκρουσης σε αστεροειδή (αποστολή HERA της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος-ESA στο σύστημα δυαδικού αστεροειδή του Διδύμου), με σκοπό την προετοιμασία της ανθρωπότητας και την ανάπτυξη τεχνολογίας για την μελλοντική αντιμετώπιση ενός τέτοιου κινδύνου.

Σε αυτή την αποστολή, από πλευράς Ελλάδος, υπεύθυνος είναι ο Αν. Καθηγητής Κλεομένης Τσιγάνης και η ομάδα του από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που είναι μέλος της ομάδας έρευνας DART/HERA, και συμπληρώνουν ο Δρ Χρήστος Ευθυμιόπουλος από το Κέντρο Ερευνών Αστρονομίας και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών της Ακαδημίας Αθηνών και εσχάτως η ομάδα μας από το Εργαστήριο Ορυκτολογίας-Γεωλογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Σας ευχαριστώ θερμά