Πρόσωπα. Αντώνης Μιχαηλίδης,Δάσκαλος και γραφιάς

Ο Αντώνης Μιχαηλίδης γεννήθηκε στη διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου σε μια γειτονιά του κέντρου του Πειραιά το 1960. Μια νύχτα κατά την οποία ο Μ. Καραγάτσης κυκλοφορούσε, όπως συνήθιζε εκείνους τους μήνες, στο λιμάνι του Πειραιά για να μαζέψει εικόνες, πρόσωπα, λέξεις και ατμόσφαιρα προκειμένου να φτιάξει το τελευταίο του έργο, το «10». Οι ρίζες του Αντώνη από τη μια μεριά φτάνουν στον Πόντο, την Πόλη και την Ανατολική Θράκη και από την άλλη ξεπηδούν από τα νερά του Αιγαίου, την Πάρο και τη Σαντορίνη.

Πολύ νωρίς με την οικογένειά του μετακόμισε στον Άι-Γιάννη του Ρέντη, όπου μεγάλωσε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του κυρίως όμως την όμορφη παιδική του ηλικία. Μέχρι τα 15 του ήταν ένα «κανονικό» παιδί, παιχνίδι, ποδόσφαιρο και παρέες της γειτονιάς.

Η πρώτη του επαφή με το βιβλίο

Κάποια στιγμή στην ηλικία εκείνη συναντήθηκε με το βιβλίο. Στο σπίτι του υπήρχε μόνο ένας οδηγός μαγειρικής, ούτε καν η Αγία Γραφή, τα Ευαγγέλια. Ήταν ένα κείμενο του Λουντέμη που δανείστηκε και άρχισε να διαβάζει απόγευμα και ο Μέλιος τον πήρε στη Βόρεια Ελλάδα και τον σεργιάνισε μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα. Από εκείνο το βράδυ η ζωή του Αντώνη άλλαξε εντελώς. Άρχισε να διαβάζει λογοτεχνία και βρέθηκε στον μαγικό κόσμο της τέχνης.

Οι σπουδές

Σπούδασε στη Φιλοσοφική Αθηνών Κλασική Φιλολογία, αν και ονειρευόταν να σπουδάσει στη Θεσσαλονίκη των φωτισμένων δασκάλων και του δημοτικισμού. Στη διάρκεια των σπουδών του διάβασε πάρα πολύ όχι για το πανεπιστήμιο αλλά βιβλία που τον συγκινούσαν, ελληνική και ξένη λογοτεχνία, κλασικούς και αρχαίους Έλληνες και Λατίνους. Παράλληλα διάβαζε μανιωδώς σχεδόν όλα τα λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής και γνώρισε έτσι τη ζωντανή λογοτεχνική παραγωγή. «Διαβάζω», «Λέξη», «Τομές», «Νέα Ευθύνη» ήταν σταθερά αναγνώσματά του μαζί με τον ημερήσιο τύπο. Οφείλει πολλά στον Άγγελο Τερζάκη, τον Ευ. Παπανούτσο και τον Μάριο Πλωρίτη.

Με τον ποιητή Γιώργο Τζια στη Θεσσαλονίκη

Η καθημερινότητά του στα φοιτητικά χρόνια ξεκινούσε από το πρωί στο Κλασικό Σπουδαστήριο στην Ιπποκράτους 33 με μελέτη για το πανεπιστήμιο ή στο αναγνωστήριο της Φοιτητικής Λέσχης στην Ιπποκράτους 15 με μελέτη λογοτεχνίας. Η διαδρομή του ήταν από την Ιπποκράτους μέσω Σόλωνος στη Νομική για τις παραδόσεις ή στη Στοά της Όπερας για κάποιο κινηματογραφικό έργο και ένας ατέλειωτος περίπατος στα φιλολογικά βιβλιοπωλεία Γρηγόρη, Παπαδήμα και Καρδαμίτσα. Κυκλοφορώντας σε αυτήν την περιοχή και επισκεπτόμενος βιβλιοπωλεία όπως της Εστίας, του Κέδρου ή της Δωδώνης μπορούσε να βλέπει να παίρνουν δίπλα του ο ποιητής Δημήτρης Δούκαρης, ο Μιχάλης Κατσαρός συνήθως με την καμπαρντίνα του ή να ζητάει στη Δωδώνη από τον ποιητή Μιχάλη Γκανά έργα του Ίψεν, του Γκόγκολ ή του Αντρέ Ζιντ.

Στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Γιώργου Τζια «Ο ήχος της σιωπής» στην Πλατεία Ναβαρίνου στη Θεσσαλονίκη

Τις επόμενες δύο δεκαετίες βιοπορίστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση μέχρι περίπου τα 40 του, όταν αποφάσισε να περάσει στη δημόσια εκπαίδευση. Από τότε ένιωσε τον σπουδαίο ρόλο τον οποίο έπρεπε να υπηρετήσει. Να συμβάλλει στην πνευματική καλλιέργεια και την κοινωνικοποίηση των μαθητών του. Η ζωή στο σχολείο είναι η πιο μεγάλη ευθύνη για τον εκπαιδευτικό Αντώνη Μιχαηλίδη. Είτε ως καθηγητής είτε τα τελευταία χρόνια ως διευθυντής αναλογίζεται και προσπαθεί να φωτίσει και να βοηθήσει τα παιδιά που αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες δυσκολίες, οικογενειακές, οικονομικές ή άλλες. Αυτή την περίοδο είναι διευθυντής στο 5ο ΓΕΛ Αχαρνών-Αγία Άννα, σε μια γειτονιά του Μενιδίου, στην Αγία Άννα, με ταπεινούς και αξιοπρεπείς βιοπαλαιστές.

Με τον ποιητή Μάρκο Μέσκο στη Θεσσαλονίκη.

Ταυτόχρονα είναι και διευθυντής σύνταξης στο λογοτεχνικό περιοδικό «Οροπέδιο», εκδότης του οποίου είναι ο ποιητής Δημήτρης Κανελλόπουλος. Στον κύκλο του περιοδικού και στις τακτικές εβδομαδιαίες συναντήσεις της συντροφιάς του «Οροπεδίου» ήρθε σε επαφή με πολλούς λογοτέχνες με τους οποίους είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει και να γνωριστεί προσωπικά.

Στις σπουδές του προσέθεσε ένα μεταπτυχιακό στην Κλασική Φιλολογία και ένα πτυχίο του Ιστορικού-Αρχαιολογικού πάντα στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Με τους ποιητές Δημήτρη Κανελλόπουλο και Γιώργο Τζια στην Καλαμαριά.

Οι βασικές ιδιότητες που θεωρεί πως τον εκφράζουν ως προσωπικότητα είναι εκείνες του ενεργού πολίτη, του φίλου της λογοτεχνίας και του δασκάλου. Ως ενεργός πολίτης είναι πάντα παρών, παρακολουθεί και κρίνει τα δημόσια πράγματα χωρίς καμιά διάθεση άγονης και μονοδιάστατης κριτικής, θεωρεί πως η χώρα χρειάζεται να υπερβεί τον άγονο κομματισμό και να προχωρήσει μπροστά χωρίς τα βάρη του παρελθόντος προς μια κοινωνία δημοκρατική, πλουραλιστική, ανεκτική και ανοικτή προς απόψεις και ιδέες ποικίλες και δημιουργικές. Ως φίλος της λογοτεχνίας αναζητεί χρόνο για να διαβάσει ελληνική και ξένη λογοτεχνία αλλά και πολιτική φιλοσοφία, κοινωνιολογικές εργασίες και ψυχολογικά έργα. Ως δάσκαλος, έπειτα από 38 χρόνια, αγωνίζεται ακόμη να φανεί αντάξιος των μαθητών του και των αναγκών τους.


Comments are closed.