Ο Παύλος Γεωργίζας είναι μόλις 27 χρόνων αλλά έχει ταξιδέψει ήδη σε 50 χώρες του πλανήτη. Ζητήσαμε να μας εξηγήσει πώς το κατάφερε, ποιοι είναι οι αγαπημένοι του προορισμού και να μας δώσει συμβουλές για το πώς μπορούμε να σπάσουμε και εμείς το δικό μας ρεκόρ ταξιδιών.
Συνέντευξη Άρτεμις Καλαμογιώργου
– Παύλο, που βρίσκεσαι αυτή την περίοδο και με τι ασχολείσαι;
Μέχρι στιγμής βρίσκομαι στην Αθήνα και εργάζομαι σε μια πολυεθνική η οποία παρέχει τεχνική υποστήριξη σε διάφορες χώρες ανά τον κόσμο. Πιο συγκεκριμένα, εγώ είμαι στο ισπανικό τμήμα.

-Διάβασα σε ένα άρθρο ότι στα 26 σου είχες ταξιδέψει ήδη σε 45 χώρες του πλανήτη. Ισχύουν αυτά τα νούμερα η έχουν αλλάξει;
27 πλέον και, ναι, έχουν αλλάξει ελαφρώς. Πλέον έχουν γίνει 50 και μέχρι το τέλος του χρόνου έχουν σχεδιαστεί και μερικά ταξίδια ακόμη καλώς εχόντων των πραγμάτων. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι τόσα τα μέρη που θα θελα να δω που μένει πολύς δρόμος ακόμα.

-Πώς προέκυψε να κάνεις τόσα πολλά ταξίδια σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;
Θα σου απαντήσω πολύ ξεκάθαρα. Καταρχάς, όλα ξεκίνησαν με ένα ταξίδι στην Ελβετία το 2011 από το οποίο εντυπωσιάστηκα. Από εκεί και πέρα ήταν ένας συνδυασμός θέλησης και συγκυριών. Μέχρι και το 2011 είχα πάει μόνο σε 2 χώρες, αλλά μετά το συγκεκριμένο ταξίδι κατάλαβα πως το κομμάτι των ταξιδιών είναι αυτό που με ελκύει περισσότερο. Έτσι λοιπόν, στο επόμενο ταξίδι τότε – στην Βαρκελώνη για την ακρίβεια – έτυχε να με κλέψουν. Αρκετά χρήματα…. 400 ευρώ για την ακρίβεια. Καθώς αυτό συνέβη την πρώτη μέρα του ταξιδιού, αναγκάστηκα να βγάλω το υπόλοιπο ταξίδι σε εξαιρετικά χαμηλό budget. Κι έτσι απλά κατάλαβα, οτι το να ταξιδέψεις φθηνά είναι κάτι πολύ πιο εφικτό απ όσο νόμιζα.

Επιπλέον, την ίδια χρονιά πέρασα στην σχολή από την οποία αποφοίτησα – ισπανική φιλολογία – και στην οποία δεν ήταν υποχρεωτική η φυσική μου παρουσία εκτός εξετάσεων. Παράλληλα, με δεδομένο οτι προερχόμουν από περιβάλλον με χαμηλό εισόδημα, έγινα δεκτός στην εστία του πανεπιστημίου μου όπου η διαμονή και η σίτιση ήταν δωρεάν. Εκεί παρέμεινα αρκετό διάστημα, καθώς η σχολή μου δεν με χαρακτήριζε καθόλου και άργησα να την ολοκληρώσω .
«Έκανα τρελή οικονομία ώστε να ταξιδεύω»
Επιπλέον, όπως καταλαβαίνεις οι συνθήκες ήταν αρκετά ιδανικές για να ταξιδεύω – τις οποίες και φυσικά δεν ήθελα να χάσω. Μόνη απαραίτητη προϋπόθεση ήταν ένα μικρό budget. Όσον αφορά αυτό το κομμάτι, οι γονείς μου μου έστελναν 150 ευρώ τον μήνα για όλα μου τα έξοδα ως φοιτητής. Και έτσι έκανα τρελή οικονομία ώστε να ταξιδεύω. Χαρακτηριστικά έβαζα 110 ευρώ τον μήνα στην άκρη αυστηρά κάθε μήνα.

Όπως καταλαβαίνεις βέβαια, στερούμουν πολλά άλλα πράγματα, όπως πχ. η κοινωνική μου ζωή. Με αυτό τον τρόπο και σε συνδυασμό με ατελείωτες ώρες αναζήτησης φθηνών αεροπορικών, φθηνής ή δωρεάν διαμονής και γενικά τρόπων να μειώνονται τα κόστη, έκανα μπόλικα ταξίδια στην Ευρώπη. Πίστεψε με, τα ταξίδια κοστίζουν πολύ λιγότερο απ όσο νομίζουν οι περισσότεροι.
Για χρόνια πχ, δεν πλήρωσα ποτέ διαμονή, καθώς υπάρχουν διάφορες ιστοσελίδες-κοινότητες που στην παρέχουν δωρεάν. Όσον αφορά τα πιο μακρινά και ακριβά ταξίδια εκτός Ευρώπης, έκανα διάφορες δουλειές ανά τακτά διαστήματα, αποταμίευα, παραιτούμουν, ταξίδευα και μετά πάλι απ την αρχή. Πέραν των φοιτητικών μου χρόνων, πριν ακόμη τελειώσω, κατάφερα να βρω εργασία με έναν αρκετά ικανοποιητικό μισθό για τα τωρινά ελληνικά δεδομένα και με σχετικά ευέλικτη πολιτική αδειών και έτσι καταφέρνω να συνεχίζω να ταξιδεύω κανονικά εξακολουθώντας παράλληλα να κρατάω τα καθημερινά μου έξοδα σε χαμηλό επίπεδο.

Αγαπημένη του πόλη το Ρίο Ντε Τζανέιρο και χώρα το Μεξικό
-Ποιός είναι ο αγαπημένος σου προορισμός και γιατί;
Το να πω μόνο έναν με δυσκολεύει, άρα θα σου αναφέρω κανά δυο. Καταρχάς, μένουν ακόμα πάρα πολλές χώρες που δεν έχω δει. Μέχρι στιγμής, όσον αφορά πόλεις, η αγαπημένη μου ήταν το Ρίο Ντε Τζανέιρο. Φοβερή ενέργεια, υπέροχος, θερμός και χαρούμενος κόσμος, πανέμορφες παραλίες, ειδικά αν σκεφτείς πως βρίσκονται μέσα σε πόλη, πράσινο παντού και ιδανικό για μένα κλίμα.
Σαν σύνολο χώρας πάντως θα έλεγα το Μεξικό, καθώς απλά τα συνδυάζει όλα: τροπικά δάση, έρημο, παραλίες, εξαίρετους αρχαιολογικούς χώρους, γραφικότατες πόλεις, φαγητό, ιστορία, μουσική, κουλτούρα γενικά. Και πάνω απ όλα ο κόσμος. Η ζεστασιά των ανθρώπων σε όλη την Λατινική Αμερική είναι το αγαπημένο μου κομμάτι.

– Σε ποιά χώρα θα μπορούσες να μετακομίσεις;
Αυτή είναι ερώτηση που προσπαθώ χρόνια να απαντήσω, οπότε θα σου πω απλά πως δεν ξέρω. Έχει να κάνει με τις προτεραιότητες και δεν έχω αποφασίσει ακόμα ποιες είναι σε σχέση με αυτό το κομμάτι. Αν θες χρήματα, καλή δουλειά και συνθήκες αναπτυγμένου κράτους πρέπει να πας και στο αντίστοιχο αναπτυγμένο κράτος. Δυστυχώς τα περισσότερα από αυτά δεν με τραβάνε γιατί συνηθίζουν να είναι χώρες με πιο ψυχρό κόσμο – για τα δικά μου μέτρα και σταθμά.
Ας πάρουμε πχ την Ευρώπη. Ο νότος οικονομικά ξέρεις πώς είναι και ο βορράς δεν με τραβάει καθόλου. Ο ανθρώπινος παράγοντας νομίζω είναι πιο πάνω από τα χρήματα, άρα δύσκολα θα πήγαινα σε κάποια βόρεια χώρα όπου θεωρώ πως ο κόσμος είναι πιο εσωστρεφής και τυπικός στις καθημερινές του συναναστροφές. Απ την άλλη, όσο πιο θερμός κι ο κόσμος, τόσο πιο φτωχή κι η χώρα και ιδιαίτερα εκτός Ευρώπης οι εργασιακές συνθήκες, όπως η πολιτική αδειών/διακοπών, ωράρια κτλ, δεν είναι ιδιαίτερα καλές.

Οκ, με ελάχιστες εξαιρέσεις βέβαια που δεν με ελκύουν ωστόσο. Αν βγάζαμε ας πούμε το κομμάτι της εργασίας και των χρημάτων, θα πήγαινα σίγουρα σε κάποια σχετικά φτωχή χώρα γιατί συνήθως ο κόσμος είναι πιο δεμένος και θερμός και οι ανθρώπινες σχέσεις πιθανώς πιο εύκολες στο να δημιουργηθούν. Με τραβάει ιδιαίτερα η Λατινική Αμερική, άρα με τις ιδανικές συνθήκες θα πήγαινα Βραζιλία, Μεξικό η και Μπουένος Άιρες.
Τι έχει πάντα μαζί του στα ταξίδια
-Τι παίρνεις πάντα μαζί σου στα ταξίδια σου;
Καταρχάς, πάντα αυστηρά μόνο χειραποσκευή ακόμα κι αν πηγαίνω 3 μήνες ταξίδι. Έχει συμβεί το παραπάνω σενάριο βασικά με τους 3 μήνες και την χειραποσκευή. Επίσης, το ίδιο είναι και απαραίτητη προϋπόθεση και για το άτομο που θα έρθει μαζί μου σε κάποιο ταξίδι. Τώρα, εκτός των κλασικών, πάντα θα έχω κάποια επιπλέον τραπεζική κάρτα, σε περίπτωση που χαθεί η μια και ενα τετράδιο για σημειώσεις. Εννοώ σημειώσεις σχετικές με σκέψεις και στιγμές – θετικές η και αρνητικές – σε σχέση με το ταξίδι. Γενικά με βοηθάει να γράφω γιατί ξεχνάω αρκετά πράγματα αλλιώς.

–Φτάνει να έχεις θέληση για να μπορέσεις να γυρίσεις τον κόσμο η χρειάζονται κι άλλα;
Κι αυτό θέλει μεγάλη ανάλυση. Η θέληση θα έλεγα πως είναι το 60% και οι συνθήκες το 40%. Αν γινόμουν αύριο πλούσιος για παράδειγμα και δεν χρειαζόταν να δουλεύω, θα ταξίδευα πολύ συχνότερα. Όπως επίσης, δεν μπορείς να πεις πως τις ίδιες συνθήκες αντιμετωπίζει ο μέσος Ελβετός με τον μεσο Αιθίοπα. Χρειάζεται κυρίως θέληση, αλλά με την ίδια προσπάθεια που θα καταβάλει ο Χ ανθρωπος, μπορεί για παράδειγμα να πετύχει μόνο το 10% του ίδιου στόχου που έχει με τον Ψ άνθρωπο, για τον απλό λόγο πως οι συνθήκες σπρώχνουν πιο εύκολα κάποια άτομα προς τις επιθυμητές τους καταστάσεις απ ό,τι άλλα.
Για να το πω πιο απλά, αν είχα κληρονομήσει δικό μου σπίτι από τους γονείς μου, αντί να δίνω το 20% του εισοδήματος μου στο ενοίκιο, θα το έδινα για να πηγαίνω κι άλλα ταξίδια. Όπως επίσης και αν ένας άνθρωπος στην ηλικία μου δούλευε για να συντηρήσει εν μέρει τους άνεργους γονείς του έχοντας όνειρο παράλληλα να ταξιδεύει, δεν θα είχε την ίδια ευκολία που έχω εγώ τώρα. Ωστόσο, όπως είπα, πιστεύω πως η θέληση υπερισχύει.

Δυστυχώς απλά, όταν δεν έχεις τις ιδανικές συνθήκες, πρέπει να έχεις αυτή την θέληση σε πιο έντονο βαθμό από τον μέσο άνθρωπο. Απ την άλλη από σένα κυρίως εξαρτάται. Τα περισσότερα είναι θέμα επιλογών και προτεραιοτήτων, όπως επίσης, σε αντίθεση ίσως με την πεποίθηση των περισσότερων, τα πιο πολλά άτομα – στον αναπτυγμένο έστω κόσμο – βρίσκονται κάπου στην μέση όσον αφορά την δυσκολία των συνθηκών.
Από κει και πέρα, η θέληση πρέπει να συνδυάζεται με αποφασιστικότητα, οργάνωση, αυτοπειθαρχία, αυτοέλεγχο, αυστηρότητα ως προς την τήρηση του στόχου και αποδοχή πως για να κάνεις κάτι, θα στερηθείς κάτι άλλο και συχνά σημαντικό. Τέλος, χρειάζεται και λίγη γνώση, Άμα ψάχνεις φθηνά εισιτήρια λ.χ. για την Πράγα, πρέπει να ξέρεις ότι λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω είναι μια Μπρατισλάβα, προς την οποία συνήθως οι πτήσεις είναι αισθητά φθηνότερες.

Οι στόχοι του για το μέλλον
-Τι στόχους έχεις βάλει για το μέλλον;
Αφενός, να συνεχίσω να ταξιδεύω. Αφετέρου, να επενδύσω σε τομείς και εκτός ταξιδιών. Είναι διάφορα χόμπι για παράδειγμα που θα ήθελα να αρχίσω. Εκτός αυτού, προσπαθώ γενικά, να μειώνω όσο μπορώ την λίστα των απωθημένων μου.

– Ποιό είναι το μότο σου;
Αυτό δεν το χω σκεφτεί καθόλου. Χμμμμμ, ίσως πως τα περισσότερα είναι όπως σου είπα και πριν θέμα επιλογών και προτεραιοτήτων; Και φυσικά, το να μην αναβάλλεις τα πράγματα!
Μπορείτε να βρείτε τον Παύλο Γεωργίζα στο Instagram με το όνομα pavlosgz και στο facebook πατώντας εδώ