Έλλη Λαμπέτη.Το καταφύγιο της στον Άη Γιάννη Πηλίου

Η Έλλη Λαμπέτη γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1926 στα Βίλια Αττικής. Το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου. Το «Λαμπέτη» προέρχεται από το ποίημα «Αστραπόγιαννος» του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.Είχε έξι αδέλφια. Έχασε έναν αδελφό από φυματίωση το 1941, ενώ όλες οι αδελφές της εκτός από μία έφυγαν από τη ζωή από την επάρατη νόσο.

Υπό την καθοδήγηση της Μαρίκας Κοτοπούλη, έκανε το ντεμπούτο της στο θέατρο το 1942, σε ηλικία 16 ετών. Οι άνδρες ήταν μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή της. Πρώτος της έρωτας, ο Θεόδωρος Σγουρδέλης, που αφιέρωσε μία ποιητική συλλογή στην ίδια και που προσπάθησε (ανεπιτυχώς) να την πείσει να τον ακολουθήσει στο Παρίσι. Ακολούθησαν δεσμοί με τον Αλέκο Αλεξανδράκη και πολύ αργότερα με τον Κώστα Καρρά.

Παντρεύτηκε δις: με τον Μάριο Πλωρίτη και τον Αμερικανό συγγραφέα Φρέντερικ Γουέικμαν. Και οι δύο γάμοι έληξαν με διαζύγιο.

Ο πιο διάσημος έρωτας της ζωής της

 Ο πιο διάσημος έρωτας της ζωής της (αν και όχι ο μεγαλύτερος, κατά δική της ομολογία) ήταν βεβαίως με τον Δημήτρη Χορν. Έρωτας πολυτάραχος, που διήρκεσε επτά χρόνια (1952-1959), (“επτά χρόνια φαγούρα” τα αποκάλεσε κάποτε ο Χορν), διάστημα στο οποίο συμπρωταγωνίστησαν σε τρεις ταινίες, το «Κυριακάτικο ξύπνημα», την «Κάλπικη λίρα» και το «Κορίτσι με τα μαύρα». Έμεινε δύο φορές έγκυος μαζί του, αλλά έκανε έκτρωση, καθώς ο Χορν δεν ήθελε παιδιά.

Ένα χρόνο πριν μπει η δεκαετία του ’70, η Έλλη Λαμπέτη διαγνώστηκε με καρκίνο. Ήταν άνοιξη και έμενε στο σπίτι της οδού Δελφών, στην Αθήνα. Κι όμως αυτό δεν ήταν το πιο οδυνηρό πράγμα που θα αντιμετώπιζε. Η Λίζα της, το μικρό κοριτσάκι που είχε υιοθετήσει, έπρεπε να επιστρέψει στους βιολογικούς της γονείς. Η Έλλη γνωρίζοντας πως θα την παραμελούσαν και πάλι – αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που την είχε υπό την προστασία της – επέμενε να την κρατήσει. «Δεν μάχομαι για να έχω παιδί, μάχομαι για να ΄χει το παιδί μάνα» έλεγε και για μεγάλο διάστημα ταλαιπωρείτο με δικαστικές διαμάχες ώστε να κερδίσει την κηδεμονία της Λίζας που τη μεγάλωσε με στοργή ως τα πέντε της χρόνια.

Το σπίτι στον Άη Γιάννη στο Πήλιο

Συχνά πήγαιναν στο εξοχικό της Λαμπέτη στον Άγιο Ιωάννη του Πηλίου. Ο κήπος ήταν μεγάλος και η Έλλη είχε φυτέψει πολλά λουλούδια με ωραία χρώματα. Τα είχε φυτέψει η ίδια ρίζα ρίζα.

Χαρακτηριστικά αναφέρει στο αφιέρωμα που έχει γίνει για την Έλλη Λαμπέτη από το Φρέντυ Γερμανό η Κάτια Δανδουλάκη «Μας είχε καλέσει στο σπίτι της στο Αη Γιάννη μαζί με τη Βέρα Κρούσκα λέγοντας μας δεν θα πιστέψετε τι έχω κάνει στο κήπο.Το πρώτο πράγμα που ήθελε να μας δείξει ήταν τα λουλούδια της. Ήταν πραγματικά ένας παράδεισος»

Κάποια από τα καλοκαίρια της τα περνούσε σε αυτό το σπίτι μαζί με την Λίζα,το μικρό της κοριτσάκι και  με τον Λάντι τον σκύλο. Όταν πήγαινε εκεί με το κοριτσάκι επέλεγε να είναι μόνη της για να της δοθεί ολοκληρωτικά ,να αφιερώσει όλο της το χρόνο σε εκείνη.

Το σπίτι πουλήθηκε το 1980 όταν η Λαμπέτη χρειάστηκε χρήματα για να παλέψει ξανά με τον καρκίνο αλλά πριν χάσει το σπίτι θα έχανε ξανά το κοριτσάκι στα δικαστήρια καθώς αποφασίστηκε πώς το παιδί πρέπει να γυρίσει ξανά στους φυσικούς του γονείς.

Το 1980 η Έλλη Λαμπέτη πήγε στην Αμερική όπου της αφαίρεσαν τη μία φωνητική χορδή, αφού πρώτα είχε υποστεί ολική μαστεκτομή.

Πέθανε από καρκίνο στις 3 Σεπτεμβρίου 1983, σε ηλικία 57 ετών. Τελευταία της παράσταση: «Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού», όπου έπαιξε την κωφάλαλη Σάρα, έχοντας προηγουμένως χάσει τη φωνή της, αφού η χημειοθεραπεία είχε πλήξει τις φωνητικές της χορδές.

Πληροφορίες από το athensvoice.gr