Νίκος Σκιαθίτης:Ένας Ολυμπιονίκης με στόχο ζωής να προσφέρει

Τον Νίκο Σκιαθίτη τον γνώρισα λίγα χρόνια πρίν όταν είχε ξεκινήσει ένα εγχείρημα, τον περίπλου του Παγασητικού, μήκους 100 χλμ κωπηλατώντας για τη Φλόγα-Σύλλογο Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική ασθένεια. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που δύσκολα θα σου πει όχι όταν θα του προτείνεις να συμμετέχει  σ’ένα εγχείρημα προκειμένου να βοηθήσει συνανθρώπους του.

Κάποιοι θα λέγανε πώς η ενασχόληση του με τον αθλητισμό του έχει μάθει να είναι δοτικός άνθρωπος, αλλά εγώ θα πω πώς ο Νίκος είναι από τη φύση του ένας δοτικός άνθρωπος.

Ολυμπιονίκης το 2004 στην Αθήνα με το χάλκινο μετάλλιο να περνά στο λαιμό του αλλά και πολλές διακρίσεις  και μετάλλια σε πανελλήνια και παγκόσμια πρωταθλήματα ο Νίκος Σκιαθίτης συνεχίζει να τραβά κουπί αλλά για καλό σκοπό.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Άρτεμις Καλαμογιώργου

–Ο τίτλος του Ολυμπιονίκη είναι «βαρύς» τελικά;

Ο τίτλος του Ολυμπιονίκη είναι από μόνος του βαρύς ως επίτευγμα, και ως η κορυφαία διάκριση που μπορεί να κατακτήσει ο αθλητής μέσα από μια πορεία πολλών ετών και πλήθος διεθνών και παγκόσμιων πρωταθλημάτων. Αν αποκτήσεις ένα Ολυμπιακό  μετάλλιο είναι μια διάκριση που θα σε ακολουθεί για όλη σου τη ζωή «θες δε θες». Αυτό είναι το βασικό επακόλουθο μετά την διάκριση, δεν θα μείνω σε αυτό όμως.

Θα πω το εξής …Το βάρος της διάκρισης του Ολυμπιονίκη το καθορίζει ο ίδιος ο Ολυμπιονίκης με την ηθική στάση που θα κρατήσει, αν θα αποστασιοποιηθεί ή θα συνεχίσει να μεταλαμπαδεύει τις Ολυμπιακές αξίες μέσα από αθλητικές και κοινωνικές δράσεις.  Και πιστέψτε με. ….Το βάρος γίνεται  ειδικό ανάλογα με τα όσα πρεσβεύεις .

Τα συναισθήματα μετά την κατάκτηση του ολυμπιακού μεταλλίου

–Θυμάσαι τα συναισθήματα που είχες όταν κατάλαβες ότι έχεις κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες και μάλιστα στη χώρα σου;

Το συναίσθημα της ολυμπιακής επιτυχίας πλησιάζει την  «Θέωση» . Στον συγκεκριμένο αγώνα έζησα την επιτυχία πριν καν τελειώσει η «κούρσα» . Η απόλυτη έκσταση των τελευταίων  400μετρων που μας έφερε από την τέταρτη στην τρίτη θέση. Μετά από μια υπερπροσπάθεια και ανάμεσα σε δύο ασφυκτικά γεμάτες κερκίδες με πλήθος Ελλήνων φιλάθλων, ήταν η λύτρωση  του βάρους των κόπων μας. Πόσο περισσότερη χαρά και ολοκλήρωση να νιώσεις, που την μεγίστη των διακρίσεων την προσφέρεις στην πατρίδα σου και σε όλους τους Έλληνες .

–Για να καταφέρεις να φέρεις αυτά τα αποτελέσματα για τη χώρα σου στερήθηκες πράγματα;

Δεν θα έλεγα ότι στερήθηκα πολλά πράγματα  ως παιδί, επειδή έκανα αυτό που μου γέμιζε την ψυχή. Έκανα αυτό που μου άρεσε πραγματικά.  Αν πω ότι κάτι στερήθηκα είναι ο ελεύθερος  χρόνος στο να ασχοληθώ με κάτι διαφορετικό πέρα του πρωταθλητισμού και  που θα μπορούσε να  μου εξασφαλίσει μια επαγγελματική πορεία στο μέλλον σε περίπτωση αποτυχίας μου στους αγώνες.  

Στην προκειμένη περίπτωση δεν αγωνιζόμαστε μόνο για την ανάδειξη της προσωπικής αθλητικής μας προόδου αλλά και για την πατρίδα μας, κρατώντας ψηλά την γαλανόλευκη σημαία με το ηθικό στα ύψη, παραβλέποντας κάθε στέρηση που προκύπτει στην πορεία μας.

-Θα άλλαζες κάτι από εκείνη την περίοδο;

Η χρυσή τετραετία 2000-2004 ήταν για όλους τους αθλητές ονειρική. Πέρα τα όσα προβλήματα μας ,η πολιτεία και όλοι οι φορείς του αθλητισμού ήταν πάντα στο πλευρό μας. Σαφώς άλλα οικονομικά δεδομένα ,άλλο ηθικό. Προσμονή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, άλλοι ρυθμοί ανάπτυξης σε όλα τα αθλήματα. Όλα δούλευαν σε  «άριστη» κατάσταση σε σχέση με τα χρόνια της οικονομικής και πολιτισμικής  κρίσης που διανύουμε τα τελευταία 10 Χρόνια.

Αν θα άλλαζα κάτι;  Όχι δεν θα άλλαζα. Τότε η αξία του να είσαι πρωταθλητής ,είχε χειροπιαστά αποτελέσματα ανταμοιβής των κόπων σου .

-Θα ήθελες να ευχαριστήσεις κάποιον;

Θα ήθελα να ευχαριστήσω  όλους όσους συνεργάστηκα από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα την αθλητική μου σταδιοδρομία (1992). Τους προπονητές μου,αλλά κυρίως όλους τους συναθλητές μου που αγωνιστήκαμε μαζί σε πληρώματα. Κάποια στιγμή θα ήθελα να αναφερθώ ονομαστικά σε όλους, αλλά είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο με πολλούς αθλητές και προπονητές.

Δυστυχώς όταν έρχεται η μεγάλη επιτυχία οι περισσότεροι αθλητές ξεχνάνε το παρελθόν τους και ευχαριστούν μόνο  τους πολύ κοντινούς και οικείους τους. 

 Στο άθλημα της κωπηλασίας που η σταδιοδρομία του αθλητή περνάει μέσα από πληρώματα που θα συνεργαστεί και θα διακριθεί με πολλούς άλλους συναθλητές του, είναι ευνόητο ότι έχει μάθει από αυτούς και σίγουρα έχει βοηθηθεί για να φτάσει στο επόμενο μεγαλύτερο σκαλί με ένα άλλο πλήρωμα.

Άρα ένα κομμάτι της επιτυχίας του, το οφείλει σε όλους τους συναθλητές που έκανε πλήρωμα στο παρελθόν μέχρι να φτάσει στην μεγαλύτερη του επιτυχία. Οι αθλητές που συνεργάστηκα είναι πάρα πολλοί ,κάποια στιγμή θα τους αναφέρω, τους ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου που με βοήθησαν να φτάσω στο ολυμπιακό μετάλλιο.

Όταν αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση

-Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή σου μέχρι τώρα;

Το 2006 αρχίζει μια περίοδος μεταβατική και συγχρόνως αρκετά δύσκολη να προσαρμοστώ σε νέα δεδομένα, στην καθημερινότητα μου, καθώς  έλαβα την απόφαση να αποσυρθώ από την ενεργό δράση της Εθνικής Ομάδας . Η απόφαση να σταματήσω στα μισά της τετραετίας για τους Ολυμπιακούς του Πεκίνο το  2008, ήταν συνειδητά απόλυτη και για συγκεκριμένους προσωπικούς λόγους.

Ήταν θα έλεγα μια εύκολη απόφαση για μένα, αν και προκάλεσε την έκπληξη πολλών, μιας και βρισκόμουν στην καλύτερη φυσική κατάσταση και εμπειρία στην αθλητική μου καριέρα. Οι περισσότεροι αθλητές όταν σταματήσουν να είναι ενεργοί, μεταβαίνουν σε περίοδο αναπροσαρμογής με καταθλιπτική τάση ,άσχετα αν όλα στο περιβάλλον τους είναι σε πλήρη τάξη και αρμονία. Για μένα αυτή η προσαρμογή ήταν η δυσκολότερη περίοδος.

Η Οικογένεια του

-Η πιο χαρούμενη στιγμή;

Μετά την καταιγίδα έρχεται η καλοσύνη. Μέσα στην περίοδο της νέας μου  «ζωής» από το 2006 και μετά ,ήρθε η σειρά του να δημιουργήσω οικογένεια. Με την σύζυγο μου Άρτεμις και τις δύο μου κόρες Νεφέλη και Ιόλη, ήρθε η στιγμή να πω ότι μεγαλύτερη χαρά και ευτυχία από την οικογένεια δεν υπάρχει. Πάντα θαύμαζα τις όμορφες και καθώς πρέπει οικογένειες. Ήταν το επόμενο και πιο συνειδητό βήμα μετά την αθλητική μου σταδιοδρομία. Να αποκτήσω κι εγώ την δική μου οικογένεια. Και είμαι τόσο περήφανος και χαρούμενος γι’αυτό.

Η προσφορά

-Τα τελευταία χρόνια συμμετέχεις σε πάρα πολλές εκδηλώσεις με έντονο κοινωνικό πρόσωπο. Είναι ένας στόχος που έχεις βάλει, αυτό της προσφοράς;

Πέρασαν τα χρόνια, μπαινοβγαίνω στην αθλητική σκηνή είτε για πανελλήνια πρωταθλήματα είτε για κάποιο διασυλλογικό αγώνα. Το είδα από εδώ το κοίταξα από εκεί, αλλά κάτι με έτρωγε, ήταν η ώρα για κάτι καινούργιο για μένα, κάτι διαφορετικό.   Κατέληξα στο εξής ,είμαι ένας παλαίμαχος αθλητής της γενιάς των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας και ως γνωστόν η πολιτεία με αντάμειψε στο ακέραιο. Με τίμησε με τον βαθμό του αξιωματικού στην πολεμική αεροπορία όπου εργάζομαι ως γυμναστής στην 111 πτέρυγα Μάχης. Με τίμησε με οικονομική επιβράβευση και με έκανε να καταλάβω ότι ο κόπος μου έπιασε τόπο.

 Ήρθε η ώρα λοιπόν να επιστρέψω ένα κομμάτι των όσων μου προσφέρθηκαν σε ανθρώπους που το  έχουν ανάγκη, μέσα από αθλητικές δράσεις προσφοράς και αλληλεγγύης. Πριν 2 Χρόνια ξεκίνησα με την βοήθεια φίλων του αθλήματος να κωπηλατώ με νέας ναυσιπλοΐας κωπηλατικά σκάφη, μεγάλες αποστάσεις σε ανοιχτές και παράκτιες διαδρομές. Είναι κάτι που δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά κανένας στην Ελλάδα, ενώ σε όλες τις χώρες του κόσμου που ασχολούνται με το άθλημα, το έχουν αναπτύξει σε βαθμό να διασχίζουν σχεδόν όλους τους ωκεανούς.Ναι καλά ακούτε  ωκεανούς!!

Δειλά δειλά ξεκίνησα αυτόν τον ναυτικό δρόμο μεγάλων αποστάσεων με όσα οικονομικά μέσα διέθετα και με την βοήθεια χορηγών και φίλων που έβαλαν το χέρι στην τσέπη, και πρόσφεραν είτε χρήματα είτε υλικό-τεχνική βοήθεια για να πραγματοποιηθούν αυτές οι δράσεις και να βοηθήσουμε όλοι μαζί να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος και να στηρίξει έμπρακτα κοινωνικές ομάδες και συλλόγους που το έχουν ανάγκη. 

Είμαι ακόμα στην αρχή με μια δοκιμασία 116 χιλιομέτρων  σε κωπηλατικό μηχάνημα γυμναστηρίου και δύο διαδρομές 100 και 325 χιλιομέτρων με κωπηλατικό σκάφος,  και σχεδιάζω το επόμενο που σαφώς θα είναι ένα σκαλί πιο πάνω . Με όσες δυνάμεις διαθέτω θα συνεχίσω να προσφέρω μέσω του αθλητισμού όλα όσα μου προσφέρθηκαν και σε εμένα.  

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια του

-Τι είναι αυτό που θα ήθελες να κάνεις και δεν έχεις πραγματοποιήσει ακόμα;

Στα άμεσα σχέδια μου ,όσο βρίσκομαι στην ξηρά, είναι να αναπτύξω πλήρως ένα δίκτυο στήριξης και ανάπτυξης τεχνικής σε αθλητές και χομπίστες  κωπηλάτες αλλά και όσους θέλουν να επεκτείνουν τις γνώσεις τους πάνω στο άθλημα της κωπηλασίας. Εμπειρίες και γνώσεις 25 χρόνων, που δίνονται εντελώς δωρεάν και με αγάπη από καρδιάς σε όλους τους φίλους του αθλήματος. Επαγγελματίας δεν ήμουν και δεν θα γίνω ποτέ, έμαθα στην προσφορά και θα παραμείνω πιστός σε αυτή.     

–Ποιο είναι το μότο σου;

«Δεν μπορείς να διασχίσεις τον ωκεανό, ώσπου να βρείς το θάρρος  να χάσεις από τα μάτια σου την ακτή»