Πρόσωπα της Μαγνησίας. Βασιλική Μακρυγιάννη,Κοινωνική λειτουργός

Η Βασιλική Μακρυγιάννη γεννήθηκε το 1979 στο Βόλο. Είναι παντρεμένη με τον Νίκο Φιλιππαίο και έχουν αποκτήσει δυο παιδιά τη Μαριλένα ( 9 ετών) και τον Δημήτρη (5  ετών)

Από την ηλικία των 4 ετών, την τράβηξε ο αθλητισμός και με τη αμέριστη στήριξη της μητέρας της, άρχισε να ασχολείται με την ενόργανη γυμναστική. Σε ηλικία 8 ετών στη ζωή της μπήκε το άθλημα της Συγχρονισμένης Κολύμβησης που μόλις έκανε τα πρώτα του βήματα στον Ελλαδικό χώρο και έμελε να αποτελέσει τη μεγάλη της αγάπη.

Ήταν μέλος της πρώτης ομάδας συγχρονισμένης κολύμβησης στον Βόλο, με την ομάδα του ΟΕΑ – ΝΑΒ  και ολοκλήρωσε την καριέρα της στα 18, ως αθλήτρια του ΝΟΒΑ και μέλος της Εθνικής ομάδας. Παράλληλα στα φοιτητικά της χρόνια, εξακολούθησε να βρίσκεται ενεργή στο χώρο του αθλήματος, ως βοηθός προπονητού στη τοπική ομάδα «Ωρίωνας» του Ηρακλείου Κρήτης  και πιστοποιημένος κριτής της ΕΚΟΦ.

Αποφοίτησε από το 3ο Τεχνικό Λύκειο Βόλου, το 1997, με την ειδικότητα του βοηθού μικροβιολόγου.

Ολοκλήρωσε τις  σπουδές της στο ΤΕΙ Κρήτης το 2004, παρακολουθώντας τη σχολή της Κοινωνικής εργασίας. Το 2003, έπειτα από προτροπή του επόπτη καθηγητή της, συμμετείχε σε συνέδριο μαζί με συμφοιτητές της στην Άγκυρα της Τουρκίας παρουσιάζοντας τη πτυχιακή της εργασία με αντικείμενο τη μέθη και την υπνηλία σε επαγγελματίες οδηγούς.

Εργάστηκε στο Χαμόγελο του παιδιού ως κοινωνική λειτουργός

Το 2004 ξεκίνησε την επαγγελματική της καριέρα στον σύλλογο «Το Χαμόγελο Του Παιδιού», στη Θεσσαλονίκη,  ως κοινωνική λειτουργός παρέχοντας τις υπηρεσίες της σε παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο. Από το 2007 έως το 2009 αναλαμβάνει ως υπεύθυνη συντονίστρια, την ανέγερση και τη λειτουργία του 1ου σπιτιού Φιλοξενίας παιδιών του συλλόγου στη Θεσσαλονίκη .

Το 2009 αποφάσισε ότι είναι καιρός να επιστρέψει στο Βόλο, όπου το επόμενο διάστημα παράλληλα με τη δημιουργία της οικογένειας της, επιδίωξε να μείνει ενεργή επαγγελματικά  και  εργάστηκε  σε διάφορα πλαίσια  όπως το Ορφανοτροφείο Βόλου και στο πρόγραμμα Βοήθεια στο σπίτι .

 Από το 2013 έως σήμερα εργάζεται στον Ξενώνα Φιλοξενίας Γυναικών Θυμάτων Βiας του Δήμου Βόλου, υποστηρίζοντας γυναίκες που έχουν δεχτεί οποιαδήποτε μορφή βiας και πολλαπλών διακρίσεων, ενώ παράλληλα συμμετέχει σε σειρά  ομιλιών,  δράσεων  και δικτυώσεων με φορείς του Βόλου για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας σε θέματα βίας και ισότητας των φύλων.

Παρά τη φύση του επαγγέλματος της προσπαθεί να παραμένει αισιόδοξη και  δίκαιη με τους ανθρώπους. Αγαπημένη της έκφραση :

 «Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς»